ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ .........
Μία διδακτική ιστορία… Σε μία παιδική ομάδα μπάσκετ με παιδιά ηλικίας 15 ετών, μία Κυριακή πρωί ημέρα παιχνιδιού, ο προπονητής λέει στους παίκτες του να βρίσκονται στο γήπεδο στις 10:45, με ώρα έναρξης του αγώνα στις 11:30. Δύο αθλητές δεν είναι συνεπείς και δεν εμφανίζονται καθόλου.
Ο προπονητής δεν ξέρει για ποιο λόγο δεν ήρθαν (δεν ειδοποίησαν) και έτσι φτιάχνει το πλάνο του χωρίς να υπολογίζει τους δύο παίκτες, που όμως είναι οι δύο καλύτεροι της ομάδας.
Φοβάται όμως να ρισκάρει και τελικά τους δηλώνει στη δωδεκάδα, ο αγώνας ήταν κρίσιμος βλέπετε. Η ώρα έναρξης του αγώνα φτάνει, αλλά για κάποιο λόγο καθυστερεί να ξεκινήσει και στις 11:35 εμφανίζονται τελικά οι δύο αθλητές.
Ενώ ο προπονητής έχει ήδη δηλώσει στα υπόλοιπα παιδιά αλλά και στη γραμματεία τη πεντάδα ξαφνικά αλλάζει γνώμη και βάζει τους δύο αθλητές βασικούς. (Η κρισιμότητα του αγώνα βλέπετε..) Ο αγώνας δυστυχώς χάθηκε με μεγάλη απογοήτευση όλων των παιδιών, γιατί η ομάδα δεν βρήκε ποτέ αγωνιστικό ρυθμό..
Την επόμενη Κυριακή δύο παίκτες που δεν είναι καλοί (χειρότεροι) δεν έρχονται στην ώρα τους και ο προπονητής τους βάζει τις φωνές και τους λέει ότι είναι πολύ κακό να αργούν στα ραντεβού της ομάδας αφήνοντας τους τελικά εκτός δωδεκάδας..
Λοιπόν τι έχετε να πείτε; Αυτή είναι μια πολύ συνηθισμένη ιστορία παιδιών – προπονητή.
Φίλε προπονητή, το πιο σημαντικό που πρέπει να καταλάβεις είναι ότι στις μικρές ηλικίες που πλάθονται χαρακτήρες έχεις τεράστια ευθύνη στις πλάτες σου, τα νέα παιδιά δεν είναι παιχνίδι, είναι ανθρώπινες υπάρξεις που έχουν συναισθήματα και σκέψεις κι εσύ πρέπει να τα σεβαστείς.
Είναι εύκολη η διαπαιδαγώγηση νέων παιδιών; Όχι καθόλου, εννοείται. Θέλει γνώση, θέλει ταλέντο, θέλει θάρρος της γνώμης σου, μπορεί να θέλει να χάσεις.. άραγε αντέχεις να χάσεις; Είσαι άξιος – αδέκαστος προπονητής; Δεν είναι εύκολο να είσαι δάσκαλος.. προπονητής.
Φίλε προπονητή, επεμβαίνεις στο παιχνίδι τους, είσαι -ίσως- ο πιο σημαντικός άνθρωπος γι’αυτά, άρα πρέπει να έχεις συναίσθηση της ευθύνης σου απέναντι στη ψυχοσωματική τους ανάπτυξη. Δικαιοσύνη και αξιοκρατία, γνωρίζεις τις λέξεις; Τι γνωρίζεις και πώς μπορείς να εφαρμόσεις αυτές τις δύο λέξεις στην ομάδα σου;
Φίλε προπονητή, πρέπει να ψάξεις βαθιά μέσα σου να βρεις γιατί κάνεις τον προπονητή στις μικρές ηλικίες. Μήπως γιατί θέλεις να γίνεις προπονητής μιας επαγγελματικής ομάδας; Μήπως γιατί θέλεις να αναλάβεις την Εθνική ομάδα; Ή μήπως γιατί πραγματικά σ’αρέσει το μπάσκετ και θέλεις να διδάξεις μικρά παιδιά; Ό,τι κι αν θέλεις ό,τι κι αν έχεις αποφασίσει, αν δουλεύεις σε μικρές ηλικίες μην αντιγράφεις προπονητές επαγγελματικών ομάδων, προπαντώς στη συμπεριφορά. Μελέτησε οπωσδήποτε βιβλία παιδαγωγικών και ψυχολογίας.
Διεύρυνε – ανανέωνε διαρκώς τις γνώσεις σου. Βελτιώστε τη συμπεριφορά σου. Εξέλιξε τις μεθόδους επικοινωνίας σου. Ασχολήσου προσωπικά με τον χαρακτήρα του κάθε παιδιού.
Άποψη μου, οι πιο σημαντικοί παίκτες σε μα ομάδα είναι οι δύο χειρότεροι σε τεχνικές ικανότητες, αυτοί που δεν μπορούν αγωνιστικά να κερδίσουν ένα παιχνίδι, οφείλεις σαν δάσκαλος – προπονητής να τους κρατήσεις στο γήπεδο, εξάλλου αυτοί θα σου δώσουν την επιτυχία.. «Γιατί;» με ρωτούν πολλοί «Τι είναι αυτά που λες;» μου λένε κάποιοι άλλοι.. Σιγά μην ασχοληθώ με τον άμπαλο, τον ατάλαντο, τον άσχετο.
Λοιπόν αρκετά, θεωρώ ότι αυτά τα παιδιά είναι στο γήπεδο με γνώμονα την αγάπη για το άθλημα και την ομάδα κι όχι για τη συμμετοχή, αν υπάρχει δικαιοσύνη απέναντί τους τότε το κίνητρό τους, η συμμετοχή τους στις προπονήσεις, η προσπάθειά τους θα είναι τόσο υψηλή που θα παρακινήσουν τους πάντες για πιο έντονη προσπάθεια.
ΝΑ γνωρίζεις ότι όταν έρχονται και προσπαθούν «σκοτώνουν» το φιλότιμο του βασικού παίκτη.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
Δώσε κίνητρο σ’αυτό το παιδί (με παρακίνηση κι ενθάρρυνση). Θα είναι το παράδειγμά σου. Μίλα με σεβασμό γι’ αυτόν στα υπόλοιπα παιδιά. Τότε σίγουρα η ομάδα σου θα πάει ένα σκαλοπάτι πιο μπροστά, θα το δεις, θα καταλάβεις.
Ήταν μία διδακτική ιστορία από τη σελίδα του Διονύση Γκιουλέα στο Facebook«Βasketball is life».
