Dr Alan Goldberg για του γονείς και τους νέους αθλητές.
Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα κατά την
παιδική άθληση είναι ο χρόνος παιξίματος. Και δίκαιο ή όχι είναι κάτι που το
ορίζει ο προπονητής, αυτός αποφασίζει το ποιος παίζει και το χρόνο παιξίματος
του καθενός.
Όταν
φεύγουμε από το σπορ για αναψυχή και πάμε στον ανταγωνισμό…ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟΥ. Είναι πολύ επώδυνο για τους γονείς να βλέπουν
τα παιδιά τους να υποφέρουν και δεν υπάρχει μεγαλύτερο μαρτύριο στον αθλητισμό
από το να είσαι στον πάγκο. Άρα είναι πολύ κρίσιμο να κρατήσεις τα αισθήματά σου ΕΚΤΟΣ. Είναι
σαν… όταν είμαστε συναισθηματικά φορτισμένοι, κανένας μας δεν σκέφτεται καθαρά
και λέμε πραγματικά χαζά πράγματα. Άρα πρέπει να κρατήσουμε μια στάση ενός
σοβαρού έμπειρου ενήλικα. Αυτό είναι το κλειδί.
Κάτι άλλο που θεωρώ σημαντικό, είναι ότι οι
γονείς πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι πρέπει να παροτρύνουν τα παιδιά τους,
είτε τους αρέσει είτε όχι, να παίξουν το ρόλο που τους έχει αναθέσει ο
προπονητής στην ομάδα. Έτσι οι ομάδες κερδίζουν. Έτσι μαθαίνεις να υποστηρίζεις
τους συμπαίχτες σου και αν ο υποστηρικτικός σου ρόλος είναι να ‘‘έρχεσαι’’ από
το πάγκο, μπορεί να μην σου αρέσει αλλά είναι πολύ κρίσιμο να μάθεις να παίζεις
αυτό το ρόλο με όλες τις δυνάμεις σου και θέλουμε οι γονείς να υποστηρίζουν τα
παιδιά τους, να τα ενθαρρύνουν να το κάνουν αυτό.
Αγαπητοί γονείς…θέλουμε
να ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να διοχετεύουν την απογοήτευσή τους, το θυμό τους
και την ενόχλησή τους, το αίσθημα ότι
‘‘δεν είναι δίκαιο’’, στη σκληρή δουλειά. Θέλουμε αυτή τη δύσκολη κατάσταση του
ότι δεν παίζει, να την χρησιμοποιήσει ως κίνητρο για να δουλέψει σκληρότερα και
για να έχει μια πιο θετική στάση. Είναι πολύ εύκολο για τα παιδιά να υποκύπτουν
στο τεράστιο βάρος της απογοήτευσης και να πικραίνονται. Και δεν το θέλεις
αυτό. Θέλεις να τα ενθαρρύνεις να τη διοχετεύσουν εποικοδομητικά. Πιστεύω ότι
αν τα παιδιά σας είναι αρκετά μεγάλα, είναι λογικό να τα ενθαρρύνετε σαν να είναι έφηβοι. Είναι λογικό να τα
ενθαρρύνετε να μιλήσουν στον προπονητή για το θέμα…
‘‘Κόουτς τι
χρειάζεται να κάνω για να γίνω καλύτερος; Θέλω περισσότερο χρόνο, αλλά θέλω να
γίνω καλύτερος. Άρα τι χρειάζεται για να γίνω καλύτερος ; ’’
Τώρα στην περίπτωση που το παιδί δεν είναι αρκετά μεγάλο για να μιλήσει στον ίδιο τον προπονητή , όταν θα μιλήσετε εσείς δημιουργείται μια πολύ ‘‘ευαίσθητη’’ και ‘‘δύσκολη’’ κατάσταση. Και αν είναι να μιλήσετε στον προπονητή, καλό θα είναι η ερώτηση να είναι ενημερωτικής φύσης ‘‘Τι πρέπει να κάνει το παιδί μου για να βελτιωθεί;’’, ‘‘Τι πρέπει να κάνει για να γίνει καλύτερο;’’ Γιατί πιστεύω ότι το τελευταίο πράμα που θέλεις να κάνεις ως γονιός είναι να μπλέξεις σε μία συζήτηση με τον προπονητή, του στυλ: ‘‘το παιδί μου αξίζει να παίζει στην ομάδα’’, ‘‘και εσύ δεν τον ξεκινάς βασικό’’, ‘‘και το παιδί μου είναι καλύτερο από τον τάδε!!’’ γιατί πιστεύω ότι κάθε γονιός, έχει δεν έχει κάποια προοπτική, δεν παύει να είναι το παιδί σου…. και δίκαιο ή όχι είναι προνόμιο του προπονητή να αποφασίσει ΠΟΙΟΣ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΟΧΙ!! Και είναι πολύ βασικό ότι εσύ ως γονιός πρέπει να το αντιληφθείς αυτό και να βοηθήσεις το παιδί σου να τα αντιληφθεί όλα αυτά και να τα διαχειριστεί. Έτσι μπορεί το παιδί σου να μην έχει αρκετό χρόνο παιξίματος τώρα αλλά άμα δουλέψει σκληρά, και είναι αφοσιωμένος και ενθουσιώδης, μπορεί του χρόνου να έχει περισσότερη συμμετοχή, μπορεί τώρα να είναι νέος, μπορεί όταν θα αλλάξει κατηγορία να έρθει η σειρά του να παίξει να είναι η στιγμή του.
Άρα το να είσαι αναπληρωματικός και να είσαι στον πάγκο είναι ένας πολύ σκληρός ρόλος που κάποιος πρέπει να τον παίξει και πρέπει να θέλεις να βοηθήσεις το παιδί σου να παίξει με στυλ, με αξιοπρέπεια και ενθουσιασμό!!!!
