ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ Φ.Α. ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ Φ.Α. ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

                                                                  

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ /Αρχή και τέλος

(Α' Β' Γ' Δ' Ε' ΣΤ')

1. Γιατροί

6-8 παιδιά είναι γιατροί (κυνηγοί) έχουν το χέρι τεντωμένο με το δείκτη να παριστάνει την ένεση.Όποιον ακουμπήσουν με την ένεση στέκεται ακίνητος με το χέρι ψηλά.Ελευθερώνεται όταν έρθει ένα άλλο παιδί και του κατεβάσει το χέρι κάτω.Κάθε ένα λεπτό αλλάζουν οι γιατροί.

(Α' Β' Γ' Δ' )

2.Λύκε Λύκε είσαι εδώ!

Κυνηγός η εκπαιδευτικός στη μέση του κύκλου ή ένα παιδί.Τα παιδιά τρέχουν ή χοροπηδούν γύρω από τον κύκλο με την ίδια φορά .Όλοι τραγουδούν το τραγούδι."Περπατώ περπατώ μες στο δάσος όταν ο λύκος δεν είναι εδώ ,Λύκε Λύκε είσαι εδώ;".

Αν ο/η εκπαιδευτικός λέει, << βάζω τα παπούτσια μου και σας κυνηγώ >> τα παιδιά τρέχουν να σωθούν. Αν πει << βάζω το καπέλο μου και ξεκουράζομαι >> συνεχίζουν να χοροπηδούν γύρω από τον κύκλο. Το σπίτι των παιδιών είναι η τελική γραμμή του γηπέδου. Όποιον ακουμπήσει ο/η εκπαιδευτικός γίνεται βοηθός του.

(Α' Β' Γ' Δ' )

3.Οι κυνηγοί και οι λαγοί.(με μπάλα)

Όλα τα παιδιά κρατούν από μια  μπάλα.5-8 παιδιά είναι οι κυνηγοί και φορούν φανέλα. Τρέχουν και προσπαθούν να ρίξουν την μπάλα να ακουμπήσει τους λαγούς. Όποιον ακουμπήσουν στέκεται ακίνητος και για να ελευθερωθεί ρίχνει την μπάλα ψηλά κάνει δύο παλαμάκια και πιάνει την μπάλα. Αν τα καταφέρει ελευθερώνεται και συνεχίζει να τρέχει.

(Α' Β' Γ' )

4.Παγώστε το χιονάνθρωπο

5 κυνηγοί κρατούν κίτρινη μπάλα και παριστάνουν τους ήλιους.5 παιδιά κρατούν άσπρη μπάλα και είναι ο πάγος. Τα υπόλοιπα παιδιά είναι οι χιονάνθρωποι. Αν ακουμπήσει ένα χιονάνθρωπο ο ήλιος, τότε αυτός λιώνει και κάθεται κάτω. Για να ελευθερωθεί ο χιονάνθρωπος πρέπει να τον ακουμπήσει ο πάγος. Κάθε 3΄ αλλαγή ρόλων  

(Α' Β' Γ' Δ' )

5.Πέστε το όνομα σας

5-7 Κυνηγοί.Τα παιδιά τρέχουν ελεύθερα στο γήπεδο.Όποιον ακουμπήσουν οι κυνηγοί πηγαίνει στο δάσκαλο και λέει το όνομα του. Αν ο εκπαιδευτικός το επαναλάβει σωστά, το παιδί ξανατρέχει. Οι κυνηγοί αλλάζουν κάθε 1 λεπτό.

(Α' Β' Γ' )

6.Σιλβέστερ και Τουίτι

Τα μισά παιδιά φορούν ουρά και είναι οι Τουίτι και οι άλλοι μισοί είναι οι γάτες, Σιλβέστερ. Οι Σιλβέστερ κυνηγούν τους Τουίτι. Αν πιάσουν την ουρά αλλάζουν ρόλους. Απαγορεύεται να κυνηγούν αυτόν που τους έπιασε. 

(Α' Β' Γ' Δ' Ε' ΣΤ')                

7. Το Νοσοκομείο

5-8 κυνηγοί φορούν φανέλα. Όποιον ακουμπήσουν οι κυνηγοί πηγαίνει στο δάσκαλο και εκτελεί μια οδηγία στα στρώματα.(τούμπα, μολύβι, ρολάρισμα κ.λ.π.).Τα στρώματα βρίσκονται στην τελική γραμμή. Για τα μεγάλα παιδιά το φάρμακο τους είναι ασκήσεις ενδυνάμωσης ή συντονισμού.

(Α' Β' Γ' Δ' Ε' ΣΤ')

8. Το σπίτι των σκύλων(ή οι πυραμίδες)

4-8 παιδιά κυνηγοί, φορούν φανέλα. Όποιον ακουμπήσουν στέκεται ακίνητος με ανοικτά τα πόδια. Ελευθερώνεται όταν περάσει κάποιο παιδί από κάτω.Κάθε 3΄αλλαγή ρόλων.

(Α' Β' Γ' Δ' )

9.Φοβάστε το γίγαντα

Ένας κυνηγός κινείται μόνο πάνω στην κεντρική γραμμή.Ο  κυνηγός ρωτά: << Φοβάστε το γίγαντα; >>Τα παιδιά βρίσκονται στην τελική γραμμή. Απαντούν < ΟΧΙ! >> Ο  κυνηγός ξαναρωτά: << Φοβάστε το γίγαντα; >> και τα παιδιά απαντούν << ΟΧΙ! >>

Τότε ο  κυνηγός λέει :ΕΛΑΤΕ!!.Τα παιδιά τρέχουν να φτάσουν στην απέναντι τελική γραμμή. Όποιον πιάσει  ο κυνηγός γίνεται βοηθός του γίγαντα.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ  / Παιχνίδια

(Α' Β' Γ' Δ' )

1.Το δίκτυ του ψαρά

4-5 ζευγάρια. Τα ζευγάρια κρατιούνται χέρι-χέρι και παριστάνουν το δίκτυ. Αν ακουμπήσουν ένα ψάρι, ( παιδί ) το παιδί ενώνεται μαζί τους και γίνονται τρεις στο δίκτυ κ.λ.π.

     

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ  / Δραστηριότητες

(Α' Β' Γ' )

1. Ακουμπώ με μπάλα διάφορα μέρη του σώματος

Όλα τα παιδιά κρατούν από μια  μπάλα Ο εκπαιδευτικός λέει:Βλέπω τα παιδιά να κτυπούν την μπάλα με το πόδι, κεφάλι, αγκώνα, παλάμη, δάκτυλα, πλάτη, μηρό κ.λ.π.

(Α' Β' Γ' Δ' )

2. Ρίχνω και ακουμπώ το σώμα μου

Τα παιδιά κρατούν από ένα μαξιλαράκι ή μια μπάλα. Ρίχνουν το μαξιλαράκι ακουμπούν ένα σημείο του σώματος τους (κεφάλι, πλάτη, γόνατα, κοιλιά, αγκώνα, μηρούς, δάκτυλα, παππούτσια)  και πιάνουν το μαξιλαράκι.

ΝΕΥΡΟΜΥΙΚΗ ΣΥΝΑΡΜΟΓΗ / Δραστηριότητες

(Α' Β' Γ' Δ' Ε' ΣΤ')

1.Κάντε ότι κάνω

Τα παιδιά τρέχουν στο γήπεδο εκτελώντας μία άσκηση. Δείχνει ο εκπαιδευτικός πρώτος και ακολούθως δείχνουν τα παιδιά. Κάθε 15΄΄ αλλαγή.

2. (Α' Β' Γ' Δ' Ε' ΣΤ')

Μετακινηθείτε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Ζευγάρια

Τα παιδιά σε ζευγάρια μετακινούνται στο γήπεδο με τον ίδιο τρόπο. Κινούνται πλάι - πλάι, φτέρνες, πλάγια βήματα, σταύρωμα μπροστά, σταύρωμα πίσω, γόνατα ψηλά γκαλόπ.

 

ΝΕΥΡΟΜΥΙΚΗ ΣΥΝΑΡΜΟΓΗ / Παιχνίδια

 (Α' Β' Γ' Δ' Ε' ΣΤ')

1.Άδεια οδήγησης

Τα παιδιά είναι οδηγοί αυτοκινήτων. Ο εκπαιδευτικός τους λέει οδηγίες και τα παιδιά εκτελούν. Αν κάποιο παιδί τις παραβιάσει χάνει το δίπλωμα οδήγησης. 

Οδηγίες:

α)Κινηθείτε αργά .....Περπάτημα

 β)Ανώμαλος δρόμος .....γόνατα ψηλά 

γ)Στενός δρόμος .....γκαλόπ 

δ)διασταύρωση ....πολύ σιγά

 ε)Σκασμένο λάστιχο ....πηδηματάκια

 στ)τέλειωσε η βενζίνη.....σταματούν και κάθονται

 ζ)κίνηση στο δρόμο..... φτέρνες επιτόπου 

η)ασθενοφόρο ....μετακινούνται όλοι στις πλάγιες γραμμές 

θ) όπισθεν....τρέχουν πίσω-πίσω.

ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ / Παιχνίδια

(Α' Β' Γ' )

1. Ο οδηγός και το αυτοκίνητο

Τα παιδιά σε ζευγάρια,ο ένας δίνει οδηγίες και ο άλλος εκτελεί. Περπάτα, τρέξε, στρίψε δεξιά , αριστερά, σταμάτα ,πήγαινε πίσω. Το παιχνίδι παίζεται με ανοικτά και κλειστά μάτια. Κάθε 30΄΄ αλλαγή ρόλων.

ΚΥΛΙΣΜΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ - ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΒΑΡΟΥΣ / Παιχνίδια

(Α' Β' )

1.Ο θησαυρός του γίγαντα

Τα παιδιά στέκονται στην τελική γραμμή. Ο γίγαντας, εκπαιδευτικός, βρίσκεται στην απέναντι τελική γραμμή με πλάτη στα παιδιά. Έχει σκορπίσει μαξιλαράκια σε απόσταση δύο μέτρων από την τελική γραμμή που είναι ο θησαυρός του βασιλιά. Τα παιδιά περπατούν προς το γίγαντα και μόλις γυρίσει ο γίγαντας ισορροπούν στο ένα πόδι. Όποιο παιδί ακουμπήσει δύο σημεία στο έδαφος πηγαίνει πίσω στην τελική γραμμή. Τα παιδιά προσπαθούν να πιάσουν το θησαυρό, ένα κάθε φορά. ( Ο τρόπος ισορροπίας μπορεί να αλλάζει κάθε φορά, ισορροπία σε 2,3 σημεία).

ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΑ / Άμυνα

(Β' Γ' )

1.Ο πολιορκητής

Τα παιδιά σε ζευγάρια με μία μπάλα και ένα στεφάνι. Το ένα παιδί είναι ο φρουρός και στέκεται μπροστά στο κάστρο με ανοικτά χέρια σε θέση άμυνας (σούμο).Το άλλο παιδί κάνει ντρίπλες και προσπαθεί να ρίξει το βόλι του στο κάστρο , στεφάνι. Αν ο φρουρός πιάσει την μπάλα αλλάζουν ρόλους.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ   Τρέξιμο με την μπάλα

(Α' Β' Γ' Δ' Ε' ΣΤ')

1. Κλέψτε μπάλες

Χωρίζουμε τα παιδιά σε 4 ομάδες. Τοποθετούμε σε κάθε γωνιά του γηπέδου ένα στεφάνι με μπάλες. Με το σφύριγμα τρέχουν να κλέψουν μπάλες  από τα άλλα στεφάνια. Σε καθορισμένο χρόνο ποια ομάδα θα έχει τις περισσότερες. (Την μπάλα την προχωρούν με τα πόδια.)( Το παιχνίδι αυτό μπορεί να γίνει και με ντρίπλα καλαθόσφαιρας ή με τρέξιμο ή διάφορες ασκήσεις νευρομυικής συναρμογής )

 (Α' Β' Γ' )

2. Οι ακίνητοι  και οι ντριπλέρ

Τα μισά παιδιά κρατούν μπάλα και τα άλλα μισά στέκονται ακίνητα με ανοικτά τα πόδια. Τα παιδιά με μπάλα ντριπλάρουν και προσπαθούν να περάσουν την μπάλα κάτω από τα πόδια. Με το σφύριγμα αλλαγή ρόλων

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ  / Παιχνίδι

(Α' Β' Γ' Δ' Ε' ΣΤ')

1. 2 & 2 (μικρές πόρτες)

Τα παιδιά σε τετράδες. Κρατούν μία μπάλα και 4 κώνους.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ / Παιχνίδια

(Α' Β' Γ' Δ' Ε' ΣΤ')

1. Τιτανικός

Τα παιδιά σε τετράδες. Κρατούν 2 στεφάνια κάθε τετράδα. Στέκονται στην τελική γραμμή και προσπαθούν να φτάσουν στην άλλη τελική γραμμή. Μπαίνουν στο ένα στεφάνι όλοι και το άλλο το βάζουν πιο μπροστά. Τα παιδιά μπαίνουν στη νέα  λέμβο και προχωρούν. Όποια ομάδα πέσει στο νερό επιστρέφει στην αρχή και ξεκινά ξανά.

ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ / Αντοχή/Συνεχόμενο τρέξιμο

(Α' Β' Γ' Δ' Ε' ΣΤ')

1. Ακολουθώ τον αρχηγό

Τα παιδιά σε ομάδες ακολουθούν τον αρχηγό, (τον πρώτο ) κάθε 30΄΄ αλλαγή.

ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ / Ταχύτητα Αντίδρασης

(Α' Β' Γ' Δ' Ε' ΣΤ')

1. Τα γεράκια και οι πελαργοί

Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Στέκονται στις τελικές γραμμές. Η μια ομάδα είναι οι πελαργοί και η άλλη τα γεράκια. Με το σύνθημα περπατούν (τρέχουν σιγά, φτέρνες πίσω, γόνατα ψηλά, πηδηματάκια ) και οι δύο ομάδες να συναντήσει η μία την άλλη και σε απόσταση 1-2 μέτρων φωνάζω ένα όνομα π..χ. Γεράκια Τα γεράκια κυνηγούν τους πελαργούς που προσπαθούν να επιστρέψουν πίσω στη θέση τους. Όποιον ακουμπήσουν παίρνουν ένα βαθμό.

ΠΗΓΗ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΤΙΑ ...

                   ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΤΙΑ ΔΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ.!!!

Τα παιδιά μας είναι παιδιά. Και τα παιδιά μας, πάντα βλέπουν αυτό που εμείς πολλές φορές δεν μπορούμε να δούμε. Αυτό ακριβώς συνέβη και στο παρακάτω βίντεο.

Το γαλλικό ίδρυμα για παιδιά με αναπηρία, «Noemi», ζήτησε από κάποιους γονείς να συμμετάσχουν με τα παιδιά τους σε ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι. Τους χώρισαν με έναν αυτοσχέδιο τοίχο ώστε να μην μπορεί να δει ο ένας τον άλλο και τους έβαλαν να κοιτούν σε

μία οθόνη, ζητώντας τους να αντιγράψουν τις γκριμάτσες που θα έβλεπαν. Τα πράγματα όμως αλλάζουν όταν στην οθόνη εμφανίζεται ένα παιδί με αναπηρία. Οι ενήλικες σταματούν να κάνουν τις γκριμάτσες ενώ τα παιδιά, συνεχίζουν, γιατί τα παιδιά δεν ξέρουν να κάνουν διακρίσεις.

Αυτός άλλωστε ήταν και ο σκοπός του παιχνιδιού, όπως αναφέρουν οι υπεύθυνοι του ιδρύματος. Να παρακινήσουν δηλαδή τον κόσμο να αντιμετωπίζει τα άτομα με ειδικές ανάγκες σαν φυσιολογικούς ανθρώπους, χωρίς να τους λυπάται και χωρίς να γυρνά το βλέμμα αλλού. Το μόνο που ουσιαστικά ζητούν είναι να αντιμετωπίζονται και αυτοί οι άνθρωποι με σεβασμό και αξιοπρέπεια και προπάντων χωρίς διακρίσεις.

ΠΗΓΗ

ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ

    .                                            ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ
                                           (ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ)

                         

       
    Το Σχολείο Ειδικής Αγωγής Βέροιας με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ατόμων με Αναπηρία στις 3 Δεκέμβρη  μας προσκάλεσε να  ξεναγηθούμε  στις  ξεχωριστές σχολικές αίθουσες και στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους του και να συμμετέχουμε σε ένα πρόγραμμα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης με τίτλο «Αν ήμουν στη θέση σου». Ειδικότερα μέσα από βιωματικές δραστηριότητες ήρθαμε  για λίγο στη θέση των ΑμΕΑ.
       Η επίσκεψή μας προγραμματίστηκε στα πλαίσια της υλοποίησης προγράμματος σχολικών δραστηριοτήτων με θέμα τη «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ»  και με βάση τις δράσεις ευαισθητοποίησης των μαθητών, στο πλαίσιο του Προγράμματος «Κοινωνικό Σχολείο».
    
     Στην αρχή γνωριστήκαμε με τους μαθητές και τις μαθήτριες και τους προσφέραμε                                          ένα βιβλίο για τη σχολική τους βιβλιοθήκη.

             

 Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε την αίθουσα δραστηριοτήτων των παιδιών...

το εργαστήριο πληροφορικής  

και  υψηλής τεχνολογίας .....

τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο φυσικοθεραπείας,

την αίθουσα «Snoezelen» -που σημαίνει χαλάρωση και ύπνος –και βοηθά στις αισθητηριακές δυσλειτουργίες των παιδιών.

 

                   

Στη συνέχεια ξεκινήσαμε την υλοποίηση της δράσης 

«Αν ήμουν στη θέση σου»....

        

    Μπήκαμε λοιπόν στη θέση ενός τυφλού και αντιληφθήκαμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σε καθημερινές απλές δραστηριότητες οι άνθρωποι με μειωμένη όραση.
Προσπαθήσαμε να ενεργοποιήσουμε άλλες αισθήσεις (ακοή, γεύση..)για την κατανόηση πραγμάτων που δεν βλέπουμε. Ψηλαφήσαμε τη γραφή braille και παίξαμε με την ηχητική μπάλα.
    Καθήσαμε σε αναπηρικό καροτσάκι και συζητήσαμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που μετακινούνται με αυτό.
   Τέλος είδαμε πως ακόμα και να.....φας μια καραμέλα είναι πολύ δύσκολο αν έχεις μόνο ένα χέρι.

  Προσπαθήσαμε λοιπόν μέσα από αυτήν την δραστηριότητα να μπούμε στη θέση ενός ατόμου με διαφορετικές και πιο ειδικές ανάγκες ,να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά του.
Ενεργοποιήσαμε για λίγο τη ικανότητα της "ενσυναίσθησης" μια ικανότητα που την έχουμε όλοι αλλά την κρύβουμε βαθιά μας γιατί το "εγώ" μας πάντα την ...καταπίνει .

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΗΝ Κ.ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ ΕΥΦΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ Κ. ΠΑΝΤΑΖΗ ΙΩΑΝΝΗ.
  

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Ανταγωνισμός και Ψυχολογική Υγεία στην Παιδική Ηλικία

                                                 

      Ο ανταγωνισμός ως παράγωγο στοιχείο του αθλητισμού στην οργανωμένη - αγωνιστική μορφή του μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνα επίπεδα άγχους στο  νεαρό αθλητή, αν αποτελέσει αιτία να νιώσει ότι η αξία του εξαρτάται από την επίδοσή του. Ειδικότερα, όταν τα πράγματα τα οποία αισθάνεται ως τα πιο σημαντικά, όπως η αγάπη και η αποδοχή των άλλων, εξαρτώνται από τις καλές επιδόσεις, υπάρχει η πιθανότητα να το καταβάλουν ψυχολογικά.

      Οι έρευνες δείχνουν πως ο φόβος της αποτυχίας και η ανησυχία που νιώθει το παιδί μήπως δεν αποδώσει καλά σε κάποιον αγώνα αποτελούν τις σημαντικότερες αιτίες για στρες και νευρικότητα στον τομέα του παιδικού αθλητισμού..

   Τα παιδιά ανησυχούν μήπως αποτύχουν, μήπως δε σταθούν ικανά να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του  αθλητικού ανταγωνισμού. Μπορεί να νιώσουν άγχος πριν, κατά τη διάρκεια και ύστερα από έναν αγώνα. Έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ έδειξε ότι το 62% των παιδιών ανησυχεί μήπως δεν παίξει καλά ή κάνει κάποιο λάθος, ενώ το 23% δήλωσε πως το άγχος μπορεί να σταθεί αιτία να εγκαταλείψουν τον αθλητισμό.

       Ο αθλητικός ψυχολόγος Dr. Rainer Martens, ειδικός στον παιδικό αθλητισμό, διατυπώνει την εξής θεωρία: «Το ανταγωνιστικό στρες μπορεί να παρομοιαστεί με έναν ιό. Αν το παιδί δεχθεί μια μεγάλη δόση μονομιάς, μπορεί να αρρωστήσει. Οι μικρές, προσεκτικά ελεγχόμενες δόσεις επιτρέπουν στο παιδί να μάθει πώς να διοχετεύει το άγχος του με τέτοιον τρόπο, ώστε να αποτελεί βοήθεια και όχι εμπόδιο στη βελτίωση των επιδόσεών του».

        Προσεκτικά επιλεγμένοι αγώνες, με ρεαλιστικούς στόχους και προσδοκίες, βοηθούν το παιδί να μάθει ότι αθλητισμός σημαίνει ψυχαγωγία. Μια ψυχαγωγία που μπορεί να απολαμβάνει ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.

         Έχουν διατυπωθεί ανησυχίες σχετικά με το αν το στρες του ανταγωνιστικού αθλητισμού μπορεί να εμποδίσει τη συναισθηματική ανάπτυξη των μικρών παιδιών. Κάποιοι ειδικοί, μάλιστα, αμφιβάλλουν αν τα μικρά παιδιά  πρέπει να συμμετέχουν σε οργανωμένες προπονήσεις και αγώνες. Πιστεύουν ότι η νεαρή τους ηλικία δεν τους επιτρέπει να αντεπεξέλθουν στο άγχος που αποτελεί βασικό στοιχείο του ανταγωνιστικού αθλητισμού. Ωστόσο, μια έρευνα που διεξήγαγαν  οι Dr. Martens και  Dr. Julie Simon έδειξε ότι, παρόλο που ο αθλητισμός αναμφίβολα προκαλεί στρες, δεν πρόκειται για κάτι χειρότερο από το στρες που βιώνει ένα παιδί, όταν πρόκειται να γράψει κάποιο διαγώνισμα ή να συμμετάσχει στη σχολική ορχήστρα.

 

         Ποια είναι τα σημάδια του στρες εξαιτίας του αθλητικού ανταγωνισμού;

    Κάποια παιδιά είναι από τη φύση τους πιο επιρρεπή στο άγχος και στο στρες απ΄ό,τι κάποια άλλα. Τα παιδιά αυτά περιγράφονται ως άτομα που παρουσιάζουν το ”άγχος ως χαρακτηριστικό”. Τα παιδιά των οποίων το επίπεδο του άγχους ως χαρακτηριστικό είναι υψηλό έχουν την τάση να βλέπουν τον κόσμο περισσότερο απειλητικό απ΄ό,τι τα υπόλοιπα. Στα παιδιά αυτά, τα οποία περιγράφονται από τους γονείς τους ως ΄΄παιδιά που διαρκώς ανησυχούν΄΄, ο ανταγωνιστικός αθλητισμός πιθανότατα δημιουργεί περισσότερο στρες απ΄ό,τι στα υπόλοιπα. Επίσης, τα παιδιά που διαθέτουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση και αισθάνονται ότι έχουν ελάχιστο έλεγχο πάνω στη ζωή τους μπορεί να νιώσουν περισσότερο στρες.

     Σε ένα άρθρο με τίτλο ”Αιτίες άγχους των παιδιών σε σχέση με τον αθλητισμό” που περιλαμβάνεται στο βιβλίο ”Προπονώντας τα παιδιά στον αθλητισμό” ο Stephen Rowley αναφέρει πως  διάφοροι παράγοντες, όπως είναι το φύλο του παιδιού, η ευφυΐα του και ο βαθμός υποστήριξης που του δείχνουν οι γονείς και οι προπονητές του μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητά του να αντεπεξέρχεται σε καταστάσεις που προκαλούν στρες.

 Πιο συγκεκριμένα, παρατηρεί τα εξής:

-Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στο ξεκίνημα της εφηβείας, πριν την εφηβεία τα αγόρια εξαιτίας του ανταγωνισμού είναι περισσότερο επιρρεπή στο άγχος, απ΄ό,τι τα κορίτσια. Αιτία για τη διαφορά αυτή μπορεί να είναι το γεγονός πως οι γονείς στηρίζουν σε μικρότερο βαθμό τα αγόρια που δε μπορούν να αντεπεξέλθουν στο στρες. Μπορεί επίσης τα ίδια τα αγόρια να δίνουν μεγαλύτερη σημασία στα σπορ απ΄ό,τι τα κορίτσια.

-Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν πως τα παιδιά που αποδίδουν καλύτερα στο σχολείο μπορεί να είναι σε θέση να ανταπεξέρχονται ευκολότερα στο στρες. Ίσως τα παιδιά αυτά να διαθέτουν περισσότερη αυτοεκτίμηση ή περισσότερες δεξιότητες στην επίλυση προβλημάτων απ΄ό,τι οι συνομήλικοί τους.

-Οι στενές σχέσεις και η συμπαράσταση από την οικογένεια, τους φίλους ή τον προπονητή παίζουν σημαντικό ρόλο στην προστασία του παιδιού από το στρες. Αν το παιδί γνωρίζει πως μπορεί να μιλήσει σε κάποιον για τις ανησυχίες και τα άγχη του, τα συμπτώματα του στρες μειώνονται σε σημαντικό βαθμό.

          Μπορούμε να κατανοήσουμε εύκολα μερικά από τα συμπτώματα του στρες εξαιτίας του ανταγωνισμού, αν συνειδητοποιήσουμε πόσο πολύ επηρεάζουν 

οι ενήλικες τα παιδιά και με πόσο στρες αντιμετωπίζουν οι ίδιοι τους αθλητικούς αγώνες. Στο βιβλίο με τίτλο ”Αθλητισμός για παιδιά και νέους”, η Dr Tara Scanlan γράφει: ”Ο αθλητισμός είναι δημόσια υπόθεση. Σε αντίθεση με τις συνθήκες στη σχολική αίθουσα, όπου η επιτυχία ή η αποτυχία σε ένα διαγώνισμα μαθηματικών, για παράδειγμα, μπορεί να αποτελέσει ατομική εμπειρία, μη παρατηρήσιμη από τους άλλους, μια κίνηση στον αγωνιστικό χώρο παρακολουθείται από συμπαίκτες, αντιπάλους, προπονητές, γονείς και θεατές”. Τα μικρά παιδιά που νιώθουν να πιέζονται από το περιβάλλον των ενηλίκων,  για να αποδώσουν καλύτερα ή να κερδίσουν σε έναν αγώνα, βιώνουν το στρες πριν τον αγώνα σε μεγαλύτερο βαθμό.

Ποιος ο ρόλος του Προπονητή – Καθηγητή Φυσικής Αγωγής;

          

      Ο προπονητής- καθηγητής Φυσικής Αγωγής  οφείλει να δημιουργεί ψυχολογικά θετικό περιβάλλον για τα παιδιά. Η επιρροή του στην προσωπική και κοινωνική εξέλιξη των παιδιών τον υποχρεώνει να δίνει μικρότερη σημασία στη νίκη και μεγαλύτερη στην προσπάθειά τους . Το μπράβο οφείλει  να το λέει για την προσπάθεια του μικρού και όχι για το αποτέλεσμά της.

    Δεν πρέπει να ξεχνάει ποτέ ότι τα παιδιά απογοητεύονται εύκολα, ενώ πρέπει να ενθαρρύνονται με μέτρο και λογική. Ο στόχος και η καλύτερη επιδίωξη του προπονητή -αλλά και του γονέα- πρέπει να είναι η αύξηση της αυτοεκτίμησης, της εμπιστοσύνης και του θάρρους που έχει το παιδί για τον εαυτό του. Αυτό θα το κρατήσει πιο κοντά στον αθλητισμό και θα συμβάλλει θετικά στη μελλοντική  ψυχοσυναισθηματική εξέλιξή του. Δυστυχώς μερικές φορές η συμπεριφορά των ενηλίκων κάθε άλλο παρά δεν εξυπηρετεί. Και ενώ λένε και λένε  ότι είναι προσεκτικοί, το ξεχνάνε, αυξάνοντας την κριτική τους, υπονομεύοντας εν τέλει την αγάπη τους για το ίδιο το  παιδί τους. Την ώρα του αγώνα, ακόμα και το σπάσιμο ενός μπαλονιού μπορεί να τρομάξει ένα παιδί. Πόσο μεγαλύτερη τραυματική εμπειρία θα ήταν για το παιδί αυτό, μετά το σπάσιμο του μπαλονιού, να ακολουθήσει  μια συμπεριφορά γονέα ή προπονητή  ασυνήθης  μέχρι τότε  σε εκείνο.

 

             O «χάρτης» δικαιωμάτων των παιδιών στον αθλητισμό:

Απλές και χρήσιμες συμβουλές που δεν πρέπει να ξεχνάνε  οι εμπλεκόμενοι ενήλικες  γύρω από ένα παιδί που αποφασίζει να ασχοληθεί ή ασχολείται με τον αθλητισμό :

Το δικαίωμα να παίζει ως παιδί και όχι ως ενήλικος

Το δικαίωμα να συμμετέχει σε αθλήματα, άσχετα με το επίπεδο της ικανότητας του

Το δικαίωμα να παίρνει μέρος σε επίπεδο αντίστοιχο με το επίπεδο ανάπτυξής του

Το δικαίωμα της ισότιμης ευκαιρίας να αγωνιστεί για την επιτυχία

Το δικαίωμα να αντιμετωπίζεται με αξιοπρέπεια από όλους τους εμπλεκομένους

Το δικαίωμα να διασκεδάζει με το αθλητισμό

                                 

 "Το να κερδίσει κανείς τον αγώνα χάνοντας το παιδί είναι μια θυσία πέρα για πέρα ευτελής” Dr Terry Orlick και Cal Botterill (Every Kid Can Win- ‘‘Κάθε παιδί μπορεί να κερδίσει’’).

*Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα sportsland.gr και telegramm.gr από τον Καθηγητή Φυσικής Αγωγής κ. Παπαπαντελή Νικήτα 

ΠΗΓΗ

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ

                                         

           Η ασθένεια ή το ατύχημα μπορούν να συμβούν οποιαδήποτε στιγμή, οπουδήποτε και να αφορούν οποιονδήποτε    Τότε ακριβώς δεν χρειαζόμαστε ούτε μαγική μπέρτα ούτε υπερφυσικές δυνάμεις για  να γίνουμε ήρωες. Χρειαζόμαστε τη γνώση και τις πρακτικές δεξιότητες για να καταφέρουμε να προσφέρουμε στο θύμα ποιοτική και σωστή φροντίδα μέχρι να φτάσουν οι επαγγελματίες διασώστες.                     




                  

     
                      ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
    
     

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ

                                                                               ΑΥΤΙΣΜΟΣ

                                                
                                                         
Ο αυτισμός είναι μία σύνθετη νευροβιολογική διαταραχή που τυπικά διαρκεί καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής του ατόμου. Είναι μέρος μίας ομάδας διαταραχών γνωστή ως Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος (ASD).
 Σήμερα, 1 στα 50 άτομα διαγιγνώσκονται με αυτισμό, καθιστώντας τον πιο κοινό από το συνολικό ποσοστό του παιδικού καρκίνου, του διαβήτη και του AIDS. Εμφανίζεται σε όλες τις φυλετικές, εθνικές και κοινωνικές ομάδες και είναι 4 φορές πιο πιθανό να εμφανιστεί σε αγόρια απ’ ότι κορίτσια. Ο αυτισμός εμποδίζει (καταστρέφει) την ικανότητα του ατόμου να επικοινωνεί και να συσχετίζεται με τους άλλους. Επίσης συνδέεται με δύσκαμπτες ρουτίνες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές, όπως η έμμονη ταξινόμηση αντικειμένων ή το να ακολουθεί πολύ συγκεκριμένες ρουτίνες. Τα συμπτώματα ποικίλουν από πολύ ήπια έως αρκετά σοβαρά.

                                 
ΠΗΓΗ

TA ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

                     TA ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Όλοι έχει τύχει να μιλήσουμε κάποια στιγμή για τα αυτιστικά παιδιά, χωρίς να τα έχουμε γνωρίσει. Χωρίς να έχουμε παρατηρήσει το βλέμμα τους, χωρίς να έχουμε δει πώς κινούνται στον χώρο, πώς μοιράζονται πράγματα, πώς είναι όταν χάνονται σε ονειροπολήσεις. Μόνο οι γονείς που τα μεγαλώνουν, τα αδέλφια που μοιράζονται την ίδια καθημερινότητα μαζί τους, μπορούν να μιλήσουν για τα παιδιά που ζουν με αυτισμό.

“Πολύπλοκη αναπτυξιακή διαταραχή που εμφανίζεται κατά την διάρκεια των τριών πρώτων χρόνων ζωής”. Οι επιστήμονες ορίζουν κάπως έτσι τον αυτισμό μαζί με κάποια γενικά χαρακτηριστικά, όπως είναι η δυσκολία στην εκμάθηση γλώσσας, στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και στις διαπροσωπικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Το στενό περιβάλλον ωστόσο ενός παιδιού με αυτισμό, είναι εκείνο που μπορεί να εντοπίσει καλύτερα από τον καθένα τις ιδιαιτερότητές του.

Όταν δύο αδέρφια μεγαλώνουν μαζί και το ένα γεννιέται με ιδιαίτερες ικανότητες, η περιγραφή αυτού του ξεχωριστού πλάσματος από τα ίδια του τα αδέρφια είναι και η πιο αντιπροσωπευτική. Κανένας επιστήμονας δεν μπορεί να εισχωρήσει στον ψυχισμό ενός παιδιού με αυτισμό με τον ίδιο τρόπο που μπορεί κάποιο οικογενειακό του πρόσωπο.

Κάθε παιδί που γεννιέται με αυτισμό, με σύνδρομο Down, με ιδιαίτερες ικανότητες και ανάγκες, είναι και από μία ξεχωριστή περίπτωση που οφείλει να εξετάζεται μεμονωμένα από τον κάθε ειδικό. Ένα αυτιστικό παιδί περνάει πολύ χρόνο μόνο του, κοιτώντας, όπως πολύ γλυκά περιγράφει το αδερφάκι ενός παιδιού με αυτισμό στο παρακάτω βίντεο, το φεγγάρι. Είναι πολύ πιο όμορφο να θεωρούμε ότι αυτά τα παιδιά γεννιούνται και σε όλη τη ζωή τους ατενίζουν το φεγγάρι, παρά να αποδίδουμε ψυχρούς χαρακτηρισμούς στην ιδιαίτερη φύση τους.

Ένα παιδί με αυτισμό ταξιδεύει σε μέρη όπου εμείς δεν έχουμε βρεθεί, πηγαίνει σε τόπους στους οποίους εμείς δεν μπορούμε, το ίδιο νοητά να ταξιδέψουμε. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να σκέφτηκε πώς ζουν τα παιδιά με αυτισμό και ο Γάλλος κινηματογραφιστής Frederic Philibert όταν δημιούργησε την ταινία κινουμένων σχεδίων, με τίτλο: “Mon petit frère  de la lune”, (Ο μικρός μου αδερφός από το φεγγάρι). Με ιδιαίτερη λεπτότητα πάνω στο θέμα, ο αυτισμός παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια ενός μικρού κοριτσιού που παρατηρεί πώς κινείται και μεγαλώνει ο αδερφός της που πάσχει από αυτισμό.

Το παιδί- παρατηρητής είναι ο αφηγητής του βίντεο και αυτό κάνει από μόνο του εξαιρετικό το βίντεο που ακολουθεί. Ο πρωτοπρόσωπος παιδικός αφηγητής μας μυεί στον κόσμο ενός αυτιστικού παιδιού, μας δείχνει πώς μεγαλώνει, σε ποια αντικείμενα εστιάζει καθημερινά η προσοχή του. Οι εικόνες που συνοδεύουν τα λόγια του μικρού κοριτσιού είναι εντυπωσιακές και απόλυτα συνδεδεμένες με τα όσα περιγράφει το παιδί. 

Παρακολουθώντας το βίντεο, μαθαίνουμε έστω κάποια βασικά πράγματα για τον ξεχωριστό κόσμο αυτών των πλασμάτων, οι μεταφορές που δίνονται κατά τη διάρκεια της αφήγησης, επιτυγχάνουν την προσδοκία να αντιληφθούμε όλα όσα δεν κατανοούμε πλήρως από τα επιστημονικά βιβλία που προσπαθούν να περιγράψουν αυτά τα παιδιά.

Τα λόγια περισσεύουν, βλέποντας στην οθόνη το παιδί που κάθε ημέρα, κι όχι απαραίτητα μόνο τη νύχτα, πάει στο φεγγάρι...

Η ταινία, πέρα από εξαιρετικές κριτικές, έχει λάβει το β' βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ με θέμα την αναπηρία, “Emotion Pictures”. Τώρα, ας ταξιδέψουμε μέχρι το φεγγάρι....   

          ΠΗΓΗ