Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

                        


                                                           

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ

Σε αντιστοιχία με την πυραμίδα της διατροφής, η πυραμίδα της φυσικής δραστηριότητας είναι ένας «έξυπνος» τρόπος απεικόνισης διαφόρων τύπων άσκησης, και ενδεικτικός της συχνότητας με την οποία θα πρέπει αυτές να πραγματοποιούνται από τα παιδιά κατά τη διάρκεια μίας εβδομάδας. Ο σχηματισμός της πυραμίδας δηλώνει ότι προχωρώντας από τη βάση προς την κορυφή, δηλαδή από το μεγαλύτερο εύρος ενός επιπέδου προς το μικρότερο, τόσο μικραίνει ο χρόνος τον οποίο τα παιδιά θα πρέπει να αφιερώνουν στις δραστηριότητες του κάθε επιπέδου.

Οι συστάσεις για φυσική δραστηριότητα και υγεία, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (World Health Organization) αναφέρουν ότι τα παιδιά θα πρέπει να είναι φυσικά δραστήρια για τουλάχιστον μία ώρα την ημέρα.
Στη βάση της πυραμίδας λοιπόν, βρίσκονται δραστηριότητες, όπως βόλτες με το ποδήλατο, δουλειές σπιτιού (βοήθεια στον κήπο, στο καθάρισμα του σπιτιού κ.α), το «πήγαινε» και «έλα» στο σχολείο με τα πόδια, βόλτες και παιχνίδι στην παιδική χαρά ή στα πάρκα κ.α, οι οποίες θα πρέπει να πραγματοποιούνται σε καθημερινή βάση από τα παιδιά, και είναι εύκολα πραγματοποιήσιμες.



Στο αμέσως επόμενο επίπεδο της πυραμίδας παρουσιάζονται δραστηριότητες, όπως είναι το τρέξιμο, η κολύμβηση, καθώς και όλα τα ομαδικά αθλήματα-παιχνίδια, όπως το ποδόσφαιρο, η καλαθοσφαίριση ή και το κυνηγητό. Με τις δραστηριότητες αυτές συστήνεται τα παιδιά να ασχολούνται 3 έως 5 ημέρες την εβδομάδα. Η ένταση με την οποία θα πρέπει να εκτελούνται ενδείκνυται να είναι τέτοια ούτως ώστε να προκαλεί στα παιδιά λαχάνιασμα, και η διάρκειά τους θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 20 λεπτά συνεχόμενα.
Στο τρίτο επίπεδο της πυραμίδας περιλαμβάνονται ασκήσεις που αυξάνουν τη δύναμη και την ευλυγισία. Για τη μεν δύναμη, οι ασκήσεις (4 με 5 σε αριθμό) θα πρέπει να επαναλαμβάνονται 2 με 3 φορές την εβδομάδα, για τη δε ευλυγισία, θα πρέπει να πραγματοποιούνται σχεδόν καθημερινά, λίγο πριν ή αμέσως μετά από το τέλος της κυρίως φυσικής δραστηριότητας και η διάρκεια της καθεμιάς να είναι τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα.
Τέλος, στην κορυφή της πυραμίδας περιλαμβάνονται οι λεγόμενες καθιστικές δραστηριότητες, με τις οποίες τα παιδιά θα πρέπει να απασχολούνται όσο το δυνατό λιγότερο, ιδανικά μέχρι 1-2 ώρες ημερησίως. Ενδεικτικά αναφέρονται η παρακολούθηση τηλεόρασης, τα βιντεοπαιχνίδια και η ενασχόληση με τον υπολογιστή, δραστηριότητες δηλαδή οι οποίες συντελούν στην ακινησία και την αδράνεια του σώματος, και σε υπερβολικό βαθμό έχουν μακροπρόθεσμα σοβαρές αρνητικές συνέπειες για την υγεία.
πηγή

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

KIDS ATHLETICS

Το πρόγραμμα «Kids’ Athletics» υλοποιείται σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και τον ΣΕΓΑΣ .
Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, αναδεικνύεται ο ρόλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής αναφορικά με την προαγωγή του αθλητισμού, του φιλάθλου πνεύματος και της εξωσχολικής σωματικής άσκησης σύμφωνα με τις αρχές του Ολυμπιακού Ιδεώδους αλλά και η παιδευτική αξία του αθλητισμού στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων στις σύγχρονες συνθήκες που όλοι βιώνουμε.

Το πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί από την (IAAF) International Association of Athletics Federations, και έχει ως στόχο να φέρει τα παιδιά των ευαίσθητων ηλικιών των δημοτικών σχολείων κοντά στον κλασσικό αθλητισμό, να καλλιεργήσει την ενασχόληση τους με αυτόν, να τονίσει τα πολλαπλά οφέλη που προκύπτουν από τον αθλητισμό και ταυτόχρονα να εκπαιδευτούν στην ιστορία, τον πολιτισμό και τις αρχές του αθλητισμού μέσω του παιχνιδιού που προσφέρει το Kids’ Athletics. Έχει ως σκοπό να καταστήσει όσο πιο δημοφιλή γίνεται τα αγωνίσματα του Κλασσικού Αθλητισμού στα παιδιά, μέσα από ένα συνδυασμό ποικίλων αθλητικών δραστηριοτήτων ομαδικού χαρακτήρα σε μορφή παιχνιδιού, το “Team event for children” (Oμαδικό παιχνίδι για παιδιά).
Αποτελείται από ένα σύνολο κινητικών και λειτουργικών δεξιοτήτων προσαρμοσμένων στις ανάγκες των παιδιών ανάλογα με την ηλικία τους. Συμπεριλαμβάνει τρεις ομάδες αγωνισμάτων:
α) τα αγωνίσματα δρόμου
β) τις ρίψεις
γ) τα άλματα 
και απευθύνεται σε τρεις ηλικιακές κατηγορίες :7-8 ετών , 9-10 ετών και 11-12 ετών



Κατεβάστε  το υλικό της ημερίδας «Ο Στίβος στο Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο – Η ανταπόκριση του Στίβου στις ανάγκες της νέας γενιάς μέσα από το πρόγραμμα της IAAF (Kids Athletics)»


Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

                                                  Τι πιο όμορφο από τα παραδοσιακά παιχνίδια;  
Παραδοσιακά παιχνίδια ονομάζονται τα παιχνίδια που έπαιζαν οι παλαιότεροι και μεταφέρονται από γενιά σε γενιά με προφορική περιγραφή ή επίδειξη των μεγαλύτερων προς τους μικρότερους.
Τα παραδοσιακά παιχνίδια είναι ομαδικά (κρυφτό, μακριά γαϊδούρα, τυφλόμυγα, το μαντίλι, κ.ά.). Υπάρχουν και κάποια που αρχικά ενδέχεται να μοιάζουν ατομικά, αλλά τελικά αποδεικνύονται ομαδικά, καθώς παίζονται διαδοχικά από κάθε ένα παιδί μέσα στην ομάδα. Αυτά έχουν σχέση περισσότερο με την τεχνολογία της κάθε εποχής και τις δεξιότητες των παιδιών, όπως η σφεντόνα, η σβούρα, το τσιλίκι, κ.ά.
Κάθε παραδοσιακό παιχνίδι εκφράζει την εποχή και την κοινωνία που το δημιούργησε (κοινωνικές σχέσεις, οικονομική κατάσταση, πολιτιστικές αξίες, τεχνολογία, αντιλήψεις για την πολιτική, τον πολιτισμό, το φύλο, τις σχέσεις με τους άλλους λαούς).

1-Πως Παιζότανε τα Παιδικά Παιχνίδια


2-Πως Παιζότανε τα Παιδικά Παιχνίδια

                                        

3-Πως Παιζότανε τα Παιδικά Παιχνίδια



4-Πως Παιζότανε τα Παιδικά Παιχνίδια



5-Πως Παιζότανε τα Παιδικά Παιχνίδια


6-Πως Παιζότανε τα Παιδικά Παιχνίδια


Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

ΔΕΣΙΜΟ ΚΟΡΔΟΝΙΩΝ

                                                       ΔΕΣΙΜΟ ΚΟΡΔΟΝΙΩΝ
     Ένας εύκολος τρόπος για να μάθουν τα παιδιά να δένουν τα κορδόνια τους...

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΣΑΝΤΑ

Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τις σχολικές τσάντες

Τα σακίδια πλάτης είναι ένας διαδεδομένος και πρακτικός τρόπος για τα μεταφέρουν τα σχολικά βιβλία και τα προσωπικά τους αντικείμενα οι μαθητές (εικόνα 1). Είναι σχεδιασμένα έτσι, ώστε να κατανέμουν το βάρος από το φορτίο τους σε κάποιους από τους δυνατότερους μύες του σώματος. Η σωστή χρήση των σακιδίων πλάτης επομένως, αποτελεί πολύ καλή λύση για τη μεταφορά των πραγμάτων που είναι απαραίτητα για το σχολείο καθημερινά.
Σακίδια πλάτης πολύ βαριά ή φθαρμένα μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στους μαθητές. Η μη σωστή χρήση επίσης, μπορεί να τραυματίσει μύες και αρθρώσεις. Το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι πόνος στη μέση, στον αυχένα και τους ώμους ή ακόμα και προβλήματα στη σωστή στάση του σώματος.
Θα πρέπει βέβαια να σημειωθεί ότι παρά το ότι μπορεί να προκληθούν προβλήματα στάσης του σώματος, τα σακίδια πλάτης δεν αποτελούν αιτία για την εμφάνιση σκολίωσης. Στην σκολίωση έχουμε κλίση της σπονδυλικής στήλης προς το πλάι, που συχνά εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της εφηβείας.  
Πως να διαλέξετε το κατάλληλο σακίδιο πλάτης
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ελέγξει κάποιος όταν διαλέγει ένα σακίδιο πλάτης για ένα μαθητή είναι το μέγεθος της τσάντας να είναι κατάλληλο με την σωματοδομή του παιδιού. Η τσάντα δεν θα πρέπει να κρέμεται χαμηλότερα από τους γοφούς του παιδιού. Επιπρόσθετα το σακίδιο πλάτης θα πρέπει να έχει (εικόνα 2):
  • Δύο ιμάντες ώμου.
  • Ικανοποιητικό φάρδος και πάχος στους ιμάντες του ώμου.
  • Ενισχυμένη και μαλακή πλάτη.
  • Ιμάντα για τη μέση. 
  • Μικρό βάρος.
  • Ροδάκια για κύλιση, εφόσον απαιτείται η κάλυψη μεγάλων αποστάσεων.

Πρόληψη τραυματισμών
Για τη αποφυγή τραυματισμού από την χρήση σακιδίων πλάτης, ακολουθείστε τους παρακάτω κανόνες:
  • Χρησιμοποιείτε πάντα και τους δύο ιμάντες ώμου για καλύτερη κατανομή του βάρους κατά μήκος της πλάτης.
  • Προσαρμόστε τους ιμάντες ώστε να κρατούν το φορτίο της τσάντας κοντά στην πλάτη.
  • Τα παιδιά και οι μαθητές δεν πρέπει να κουβαλούν φορτίο μεγαλύτερο από το 15-20% του βάρους του σώματός τους.
  • Τοποθετήστε σωστά τα πράγματα στην τσάντα, βάζοντας τα βαρύτερα αντικείμενα κάτω και προς το κέντρο της τσάντας.
  • Εάν η τσάντα είναι πολύ βαριά, αφαιρέστε τα περιττά βιβλία και αφήστε τα στο σπίτι ή το σχολείο.
  • Φορέστε σωστά την τσάντα, λυγίζοντας πρώτα τα πόδια πριν τη σηκώσετε.
  • Δυναμώστε τους μύες του κορμού.
Τι να προσέξουν οι γονείς
  • Ρωτήστε το παιδί σας για πιθανό μούδιασμα ή πόνο στα χέρια και τα πόδια που μπορεί να σημαίνει κακή εφαρμογή της τσάντας στην πλάτη ή πολύ μεγάλο φορτίο αυτής.
  • Παρατηρείστε το παιδί καθώς σηκώνει την τσάντα για να δείτε εάν δυσκολεύεται. Εάν η τσάντα είναι βαριά, αφαιρέστε κάποια βιβλία ή δώστε τα να τα κουβαλήσει με τα χέρια για να ισορροπήσει τα βάρος στην πλάτη (δεν ξεπερνά το 15-20% του βάρους του σώματος του παιδιού).
  • Μη παραβλέπετε οποιοδήποτε πόνο στην πλάτη σε ένα παιδί ή έφηβο.
  • Μιλήστε με τη δασκάλα ή το δάσκαλο προκειμένου να μειωθούν τα βιβλία που χρειάζεται να μεταφέρονται καθημερινά, εφόσον αυτά υπερβαίνουν το επιτρεπτό βάρος. Μιλήστε και με άλλους γονείς για να προωθήσετε το αίτημά σας.
  • Αναζητείστε στο σχολείο τη δυνατότητα ενός προσωπικού ντουλαπιού, όπου θα μπορούσε το παιδί να αφήνει κάποια βιβλία για να μη χρειάζεται να τα μεταφέριε καθημερινά.
  • Στην περίπτωση που το παιδί παρουσιάζει πόνο που δεν υφίεται, σκεφθείτε να αγοράσετε μια δεύτερη σειρά βιβλίων για να κρατήσετε στο σπίτι.

Πηγή: Αμερικανική Εταιρεία Ορθοπαιδικών Χειρουργών

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΤΥΦΛΩΝ

Ποδόσφαιρο Τυφλών – Ο “βασιλιάς” των Παραολυμπιακών αθλημάτων


   Το ποδόσφαιρο έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ο βασιλιάς των σπορ, το όπιο των λαών, μια θρησκεία χωρίς απίστους κ.α. με σκοπό να δηλώσει την παγκόσμια και καθολική του αποδοχή από την κοινωνία. Το ποδόσφαιρο εκτός από την κλασσική του μορφή, το συναντάμε σε πολλές παραλλαγές που ειδικά τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί και είναι εξίσου δημοφιλείς. Μερικές εξ αυτών είναι το γνωστό σε όλους Ποδόσφαιρο Σάλας (Futsal ή 5×5) και το Ποδόσφαιρο Παραλίας (Beach Soccer) ενώ πέρα από τα πολυδιαφημιζόμενα ποδοσφαιρικά γεγονότα, γίνονται παράλληλα πρωταθλήματα για αστέγους και άτομα με κώφωση, ενώ στον χώρο της αναπηρίας συναντάμε το ποδόσφαιρο στο πρόγραμμα των Special Olympics (αθλητές με νοητική υστέρηση) και στους Παραολυμπιακούς αγώνες, το Ποδόσφαιρο 7×7 (αθλητές με εγκεφαλική παράλυση) και το Ποδόσφαιρο 5×5 (αθλητές με τύφλωση).

   Το Ποδόσφαιρο 5×5, που είναι γνωστό στον χώρο της αναπηρίας ως Ποδόσφαιρο Τυφλών, είναι το πιο δημοφιλές ανάμεσα στα αθλήματα για τυφλούς και με σοβαρά προβλήματα όρασης αθλητές, αφού είναι εφάμιλλο σε ρυθμό και ταχύτητα με το αντίστοιχο των βλεπόντων. Οι τυφλοί ποδοσφαιριστές δείχνουν παρόμοια επίπεδα τεχνικής, επιδεξιότητας και πάθους και αυτό είναι που ξαφνιάζει τους περισσότερους.

   Το Ποδόσφαιρο Τυφλών είναι προσαρμογή του Ποδοσφαίρου Σάλας. Γεννήθηκε στις αυλές των σχολείων και κολεγίων τυφλών και μεταφέρθηκε σε κλειστό χώρο για να αυξηθεί ο ρυθμός, η ταχύτητα και η ασφάλειά του. Η ανάπτυξη του αθλήματος υπήρξε αλματώδης και υπεύθυνες για αυτό είναι η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFA) και η Παγκόσμια Ομοσπονδία Αθλημάτων Τυφλών (International Blind Sports Federation – IBSA). Το πρώτο επίσημο πρωτάθλημα έγινε στην Ισπανία το 1986, ενώ ορόσημο για το άθλημα υπήρξαν οι Παραολυμπιακοί Αγώνες ΑΘΗΝΑ 2004, όπου συμπεριελήφθη  για πρώτη φορά στο πρόγραμμα των αγώνων.

   Κάθε αγώνας παίζεται από δύο ομάδες με συνολικά 10 αθλητές. Στον αγωνιστικό χώρο βρίσκονται 4 τυφλοί αθλητές και 1 τερματοφύλακας ο οποίος βλέπει και 5 αναπληρωματικοί στον πάγκο. Η διάρκεια ενός αγώνα είναι 50 λεπτά σε 2 ημίχρονα των 25 λεπτών. Ισχύουν οι κανονισμοί του FIFA Futsal με προσαρμογές λόγω της αναπηρίας των αθλητών.
Στο Ποδόσφαιρο Τυφλών υπάρχουν 2 κατηγορίες:
  • Κατηγορία Β1: Αθλητές με τύφλωση (Παραολυμπιακό άθλημα)
  • Κατηγορία Β2/Β3: Αθλητές με σοβαρά προβλήματα όρασης (Μερικώς βλέποντες – όχι τύφλωση)
   Ο τερματοφύλακας μόνο μπορεί να είναι χωρίς προβλήματα όρασης, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να έχει αθλητικό δελτίο σε ομάδα Ποδοσφαίρου Σάλας. Ο τερματοφύλακας καθοδηγεί την άμυνα με προφορικές οδηγίες. Επίσης, κάθε ομάδα δικαιούται να έχει έναν «οδηγό» (guide), πίσω από το αντίπαλο τέρμα για να καθοδηγεί τους παίκτες στις επιθετικές τους ενέργειες.

   Ο αγωνιστικός χώρος αποτελείται από ένα παραλληλόγραμμο με φυσικό ή συνθετικό χλοοτάπητα μήκους 38-42μ και πλάτους 18-22μ. Στις πλάγιες γραμμές του γηπέδου υπάρχει προστατευτικό τείχος ύψους 1.5μ ώστε οι παίχτες να αντιλαμβάνονται τα πλαϊνά όρια του γηπέδου. Η εστία και οι περιοχές πέναλτι έχουν τις ίδιες διαστάσεις με το Futsal, ενώ το 2ο σημείο πέναλτι είναι στα 8μ.  Η μπάλα του Ποδοσφαίρου Τυφλών είναι φτιαγμένη από δέρμα ή συνθετικό υλικό με εσωτερικό ακουστικό μηχανισμό για να γίνεται αντιληπτή από τους αθλητές. Έχει περίμετρο 62εκ και βάρος 490-520 γρ. Κατά τη διάρκεια του αγώνα όλοι οι παίκτες φορούν μάσκα για να διασφαλιστεί η ισότητα μεταξύ των διαφορετικών υπολοίπων όρασης. Οι παίκτες οφείλουν να δίνουν κάποιο ηχητικό σήμα («voy» ή «go») κάθε φορά που μετακινούνται μέσα στο γήπεδο, με μπάλα ή χωρίς, για να γνωρίζουν οι άλλοι παίκτες την ύπαρξή τους. Οι παίκτες μπορούν να δεχθούν κίτρινη ή κόκκινη κάρτα ανάλογα με την σοβαρότητα της παράβασης και έχουν δικαίωμα να υποπέσουν το πολύ σε 5 ατομικά φάουλ. Τέλος, ο αγώνας ελέγχεται από 2 διαιτητές που είναι υπεύθυνοι για την εφαρμογή των κανονισμών.
   Οι τυφλοί ποδοσφαιριστές δεν είναι διαφορετικοί από τους βλέποντες. Είναι και αυτοί αθλητές, αγαπούν αυτό που κάνουν και μετατρέπουν το ποδόσφαιρο σε τρόπο ζωής. Είναι μια από τις λίγες ευκαιρίες να ξεφύγουν από την δύσκολη καθημερινότητά τους. Το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι το Ποδόσφαιρο Τυφλών προσφέρει στους αθλητές και στους θεατές που το παρακολουθούν τη συγκίνηση και τα συναισθήματα που προσφέρει και το ποδόσφαιρο βλεπόντων.

   Το ποδόσφαιρο, αν και το συναντάμε με διαφορετικές εκδοχές, στην πραγματικότητα είναι ένα και αποτελεί παγκόσμιο πολιτισμικό φαινόμενο των μαζών. Καμία σημασία δεν έχει αν οι αθλητές δεν βλέπουν τα γκολ που οι ίδιοι σκοράρουν.




In this game, only great goals are scored…The best, without looking at the goal…
  

Δείτε επίσης: