Αθλητική Ενδυμασία - Αθλητικό Παπούτσι

                   

Αθλητική Ενδυμασία - Αθλητικό Παπούτσι 

                                                        

  Όταν ένα άτομο αποφασίσει να εκτελέσει οποιουδήποτε είδους φυσική δραστηριότητα, είναι απαραίτητο να γνωρίζει και εάν είναι εφικτό να εφαρμόζει ορισμένους βασικούς κανόνες, οι οποίοι θα τον βοηθήσουν να εκτελέσει την δραστηριότητα όσο το δυνατόν καλύτερα, αρτιότερα, ανώδυνα και κυρίως χωρίς τραυματισμούς. Με άλλα λόγια ο οργανισμός μας απαιτεί και προϋποθέτει κάποια σωματική και ψυχολογική προετοιμασία πριν εισέλθει στην διαδικασία καταπόνησης και επιβάρυνσης:  

1.      Επιλογή κατάλληλης ενδυμασίας ανάλογης με το κλίμα-καιρό

2.      Επιλογή κατάλληλου αθλητικού υποδήματος

3.      Προαγωνιστικό γεύμα

4.      Κατάλληλη και σωστή προθέρμανση

5.      Αυτοσυγκέντρωση και χαλάρωση

1. Αθλητική ενδυμασία: 

    Η κατάλληλη ενδυμασία αποσκοπεί στην σωστή εκτέλεση μιας άσκησης ή ενός αθλήματος :

• Η επιλογή της ενδυμασίας να γίνεται με  κριτήριο την ατομική υγιεινή (η «φίρμα» δεν είναι πάντα η καλύτερη από άποψη υγιεινής!).
• Η επιλογή ενδυμασίας να είναι ανάλογη των καιρικών συνθηκών.
• Τα ρούχα (η φόρμα) να είναι βαμβακερή με συνθετική ύλη ή μάλλινη το χειμώνα. Αδιάβροχα ρούχα μόνο όταν βρέχει.
• Το φανελάκι πρέπει να καλύπτει τα ισχία και να μη σηκώνεται εύκολα.
• Το παντελονάκι (σορτς-άνετο στο καβάλο και βαμβακερό) να μην έχει χοντρές ραφές για την αποφυγή συγκαμάτων και ερεθισμών.
• Οι κάλτσες πρέπει να είναι μάλλινες ή βαμβακερές για την απορρόφηση του ιδρώτα (λεπτές και ελαστικές) 
•    Στην αρχή της άσκησης η ενδυμασία πρέπει να είναι πιο ζεστή.

2. Αθλητικό παπούτσι: 

    Αποτελεί ολόκληρη επιστημονικό κλάδο. Στις Η.Π.Α. υπάρχει ειδικότητα ποδιάτρου: «Τα υποδήματα που δεν προσφέρουν αποσβεστικότητα των δυνάμεων πρόσκρουσης και ενίσχυση ή σταθερότητα της ποδοκνημικής άρθρωσης, είναι η αιτία τραυματισμού στους αθλητές» (Powell etal, 1986). Το αθλητικό παπούτσι πρέπει να προστατεύει το πόδι, σεβόμενο την ανατομία του (μύες, τένοντες, συνδέσμους) από τις δυνάμεις πρόσκρουσης και να δίνει σταθερότητα στο πόδι. Το ακατάλληλο παπούτσι είναι αιτία δερματολογικών παθήσεων και «κάλων». Ιδιότητες του καλού αθλητικού παπουτσιού:

•   Η πτέρνα να είναι σταθερή (κίνδυνος διαστρέμματος)

• Η γλώσσα της πτέρνας να είναι μαλακή (να μην «κτυπάει»)

• Το τακούνι να είναι σηκωμένο (για να ανακουφίζει τους αχίλλειους τένοντες) και να είναι μαλακό, πορώδες και ελαστικό για την απορρόφηση των κραδασμών

• Το πάνω-μπροστά μέρος να εφαρμόζει καλά (να είναι άνετο, χωρίς να στενεύει)

• Να έχει σόλα με προφίλ, για σίγουρο πάτημα και όχι με λεία επιφάνεια (για να μη γλιστράει)

• Να μη στενεύει την περιοχή των δακτύλων (περιθώριο τουλάχιστον 3mm)

• Η σόλα να εισχωρεί στρογγυλεμένη στο πάνω μέρος του παπουτσιού (Εικ. 2)
  
  
   
  Εικόνα 2.: Η ανατομία του αθλητικού παπουτσιού
  

  
  

  ΠΗΓΗ:http://r4rehab.blogspot.gr/Alexandros Karaiosif M.Res.

Η ΧΕΙΡΟΣΦΑΙΡΙΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Η ΧΕΙΡΟΣΦΑΙΡΙΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

                                       

Η χειροσφαίριση μπορεί και πρέπει να διδάσκεται και στις δύο βαθμίδες της εκπαίδευσης, τόσο στην Α/θμια όσο και στην Β/θμια. Στη συνέχεια θα βρείτε συνοδευτικό υλικό από επιμορφωτικά σεμινάρια που θα σας  βοηθήσουν να γνωρίσετε το χάντμπωλ με μεθοδικά βήματα για την εκμάθηση του σε παιδιά ,τους κανονισμούς , πόσο εύκολο είναι να διδαχθεί μέσα από απλά παιχνίδια και πολλά άλλα.....
  

                                           

                                               

                                                Η ΧΕΙΡΟΣΦΑΙΡΙΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΠΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

                                             

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ

                                                

       ΌΤΑΝ ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ΧΕΙΡΟΣΦΑΙΡΙΣΗ

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΜΠΑΛΑ

MINI ΧΑΝΤΜΠΩΛ

     Η ΧΕΙΡΟΣΦΑΙΡΙΣΗ ΣΑΝ ΜΕΣΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

                                       

      Η ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΠΗΓΗ   http://users.sch.gr/adanis/

ΠΗΓΗ2:http://www.glapousis.com/

ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ .....ΤΑΜΠΕΛΕΣ

                                                                          

      Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία ή το φαινόμενο του πυγμαλίωνα .Πως μπορεί να επηρεαστεί η συμπεριφορά των παιδιών μας…

   Όλοι οι γονείς προσπαθούν να κάνουν τα παιδιά τους να συμπεριφέρονται όσο το δυνατόν καλύτερα. Πολλές φορές όμως με τη συμπεριφορά τους καταφέρνουν το αντίθετο. Ένα από τα πιο συχνά «λάθη» των γονιών και μάλιστα «κρυφό» είναι η λεγόμενη θεωρία της «αυτοεκπληρούμενης προφητείας» ή αλλιώς «το φαινόμενο του Πυγμαλίωνα».

Τι σημαίνει η θεωρία της αυτοεκπληρούμενης προφητείας; 

Τον όρο χρησιμοποίησε πρώτος ο κοινωνιολόγος Ρόμπερτ Μέρτον. Σύμφωνα με τον ορισμό που έδωσε ο ίδιος: Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία είναι η λανθασμένη εκτίμηση μιας κατάστασης, η οποία όμως προκαλεί μια συγκεκριμένη συμπεριφορά που τελικά προκαλεί την εκπλήρωση της εκτίμησης αυτής. Με λίγα λόγια, μια λανθασμένη προφητεία, που όμως επηρεάζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων, οι οποίοι δρουν πια με τέτοιο τρόπο ώστε η προφητεία αυτή καθίσταται πραγματικότητα.

Πώς επηρεάζονται τα παιδιά από την «αυτοεκπληρούμενη προφητεία»; 

Όσον αφορά στα παιδιά, πρόκειται για την περίπτωση κατά την οποία οι γονείς βάζουν, χωρίς βέβαια να το καταλαβαίνουν, αρνητικές ταμπέλες – ετικέτες στα παιδιά τους.

Μπορεί δηλαδή, ένα παιδί να έχει παρουσιάσει κάποια συγκεκριμένη συμπεριφορά (για παράδειγμα πεισματάρης, τεμπέλης, ζημιάρης και λοιπά) και οι γονείς του να μιλούν για αυτή τη συμπεριφορά είτε στο ίδιο το παιδί είτε σε άλλους σαν να είναι δεδομένη.

Οι απόψεις των γονιών ασκούν σημαντική επίδραση στη συμπεριφορά και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών. Τα παιδιά δεν έχουν προλάβει να αναπτύξουν την κριτική τους ικανότητα σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορέσουν να «αντικρούσουν» τα λεγόμενα του γονέα. Επομένως, όχι μόνο δέχονται παθητικά την οποιαδήποτε ταμπέλα, αλλά και υιοθετούν και εφαρμόζουν τη συμπεριφορά που τους χρεώνεται από τους γονείς.

Το παιδί θεωρεί πια κομμάτι της προσωπικότητάς του αυτή την «ταμπέλα» προσπαθώντας ασυνείδητα να επιβεβαιώσει την άποψη των γονιών. Αντίστοιχα, οι γονείς συνεχίζουν να μιλούν για τη συμπεριφορά αυτή του παιδιού με αποτέλεσμα αυτή να ενισχύεται ακόμα περισότερο.

Το παιδί, αφού έχει μεγαλώσει έχοντας το συγκερκιμένο χαρακτηριστικό, είναι πολύ δύσκολο να το αποβάλει. Ακόμα, κι αν προσπαθήσει τελικά σε μεγαλύτερη ηλικία να αντικρούσει την άποψη αυτή των γονιών, μέσα στο μυαλό του θα υπάρχει η σκέψη ότι η άποψή τους δεν ήταν λανθασμένη.

Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι αρνητικές «ταμπέλες» δεν θέτονται μόνο από τους γονείς και την οικογένεια, αλλά και από το σχολείο. Πολλές φορές, οι εκπαιδευτικοί με τη συμπεριφορά τους και τα λόγια τους μπορεί να ωθήσουν κάποιον μαθητή να σταματήσει να προσπαθεί, γιατί παίρνει το μήνυμα ότι είναι τεμπέλης ή ότι δεν είναι τόσο έξυπνος ή γενικά ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει.

Μην ξεχνάμε βέβαια και τις περιπτώσεις όπου συμβαίνει το αντίθετο. Όταν δηλαδή οι γονείς ή οι εκπαιδευτικοί βάζουν θετικές ταμπέλες στα παιδιά κι έτσι τα επηρεάζουν με θετικό τρόπο.

Πολλές έρευνες έχουν γίνει για να δείξουν την επίδραση που ασκούν οι προσδοκίες των γονιών ή των εκπαιδευτικών στη συμπεριφορά των παιδιών.

Ένα πείραμα που… ξαφνιάζει! 

Η πιο γνωστή είναι η έρευνα που διεξήχθη από τον Robert Rosenthal και τον Lenore Jacobson κατά το τέλος της δεκαετίας του 1960.

Οι δύο ερευνητές εφάρμοσαν ένα μη λεκτικό τεστ νοημοσύνης σε παιδιά 18 τάξεων σε ένα σχολείο μιας φτωχής περιοχής. Υποστήριζαν ότι το τεστ αυτό θα έδειχνε την πορεία των μαθητών κατά τη σχολική τους πορεία. Πιο συγκεκριμένα, θα διέκρινε τα παιδιά που ήταν χαρισματικά ως προς τη νοημοσύνη.

Ωστόσο, αυτό δεν ήταν αλήθεια. Οι ερευνητές δεν ήθελαν να εξετάσουν τη νοημοσύνη των μαθητών, αλλά την πρόοδό τους ανάλογα με τις προσδοκίες των καθηγητών. Δηλαδή, από τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα, επιλέχθηκε εντελώς τυχαία το 20%. (Βέβαια, οι εκπαιδευτικοί δεν γνώριζαν ότι η επιλογή έγινε τυχαία! Πίστευαν πως πρόκειται πράγματι για τα πιο ευφυή παιδιά). Οι ερευνητές ισχυρίζονταν πως τα παιδιά που επιλέχθηκαν θα σημείωναν σημαντική πρόοδο μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Οι ερευνητές επισκέφθηκαν ξανά το σχολείο κατά το τέλος της χρονιάς, παρέχοντας το ίδιο τεστ στα παιδιά. Παρά το γεγονός ότι τα παιδιά που επιλέχθηκαν δεν ήταν πραγματικά πιο ευφυή από τα υπόλοιπα (όπως νόμιζαν οι εκπαιδευτικοί), έδειξαν πραγματι μεγαλύτερη πρόοδο!

Οι ερευνητές επέστρεψαν δύο χρόνια αργότερα, δίνοντας ξανά το ίδιο τεστ στους ίδιους μαθητές. Τότε διαπίστωσαν ότι εκείνοι οι μαθητές που είχαν επιλεχθεί ως πιο ευφυείς, εξακολουθούσαν να σημειώνουν μεγαλύτερη πρόοδο από τους υπόλοιπους!

Μια μελέτη σχετική με το βάρος 

Πριν από μερικά χρόνια ολοκληρώθηκε μια έρευνα στο UCLA σχετικά με το πώς οι «ταμπέλες» μπορούν να επηρεάσουν το βάρος των παιδιών.

Για την έρευνα αυτή, επιλέχθηκαν περίπου 2.500 κορίτσια στην ηλικία των 10 ετών. Στην αρχή της έρευνας τα κορίτσια ζυγίστηκαν, μέτρησαν το ύψος τους και ερωτήθηκαν τι πιστεύουν σε σχέση με το βάρος τους. Παραπάνω από τα μισά κορίτσια είπαν πως θεωρούσαν ότι ήταν χοντρά.

Εννέα χρόνια αργότερα, στην ηλικία δηλαδή των 19 ετών, τα ίδια κορίτσια κλήθηκαν από τους ερευνητές. Ζυγίστηκαν και μέτρησαν ξανά το ύψος τους. Διαπιστώθηκε ότι τα κορίτσια τα οποία πίστευαν ότι είναι χοντρά ήταν 1,66 φορές περισσότερο παχύσαρκα.

Η μελέτη αυτή έδειξε γενικά ότι όταν ένα παιδί αποκτήσει την «ταμπέλα» ότι είναι χοντρό (επειδή έτσι το αποκαλούν οι γονείς ή οι φίλοι) έχει περισσότερες πιθανότητες μεγαλώνοντας να γίνει παχύσαρκο.

Μπορείτε να δείτε ολόκληρη την έρευνα στην παρακάτω διεύθυνση:

 http://www.dishlab.org 

Οι προσδοκίες που έχουν οι γονείς για τα παιδιά τους, αλλά και οι εκπαιδευτικοί για τους μαθητές τους μπορεί να φανούν καθοριστικές για τη διαμόρφωση της συμπεριφοράς τους. Γι’ αυτό, τόσο οι γονείς, όσο και οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να δείχνουν ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μην δημιουργούν «ταμπέλες». Κάθε παιδί έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, θετικά ή αρνητικά, τα οποία όμως δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένα ούτε μη βελτιώσιμα.

Καλό είναι λοιπόν να αποφεύγονται φράσεις όπως:

Είσαι τεμπέλης.

Κάνεις συνέχεια ζημιές.

Δεν μπορείς να τα καταφέρεις.

Δεν είσαι καλός μαθητής

και πολλές ακόμα.

πηγή:http://fylada.gr/

ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΗ ΜΕΡΑ

                                                   Διήγημα για την υγιεινή διατροφή

                                                          ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΗ ΜΕΡΑ

                                                         

Τη Δευτέρα το πρωί ξύπνησα στην ώρα μου, αλλά δε σηκώθηκα αμέσως για να μη φωνάζει η μητέρα μου. Έκανα για δέκα λεπτά τον κοιμισμένο κι ύστερα πετάχτηκα απ’ το κρεβάτι και πήγα στην τουαλέτα. Φυσικά δεν πλύθηκα, έριξα από μια σταγόνα νερό σε κάθε μάτι κι ύστερα, άπλυτος κι αχτένιστος κάθισα στο τραπέζι να φάω το πρωινό μου, φρέσκα γαριδάκια κατευθείαν απ’ το σακουλάκι. Μόλις είδα τη μητέρα μου έκανα το λάθος να της πω καλημέρα. Μου ξέφυγε, δεν το ήθελα, κι αυτή άρχισε να φωνάζει πως δεν έχω τρόπους και επιτέλους θα έπρεπε κάποτε να γίνω σαν την αδελφή μου που το πρωί δε μιλάει σε κανέναν και σκουντάει όποιον βρει στο δρόμο της.

“Με συγχωρείς”, είπα. “Δε θα το ξανακάνω. Έχει κάτι άλλο να φάω εκτός από γαριδάκια;”

“Έχει δυο κομμάτια πίτσα στο ψυγείο. Θέλεις να σου τα ζεστάνω;”

Στο άκουσμα της πίτσας ένιωσα το στομάχι μου να ανακατεύεται.

“Μήπως υπάρχει καθόλου γάλα;”

Το βλέμμα της αγρίεψε.

“Ξέρεις πολύ καλά πως δεν κάνει να πίνεις γάλα κάθε μέρα. Είναι υγιεινό κι όλα τα παιδιά πρέπει να αποφεύγουν τις υγιεινές τροφές. Να σου βάλω να φας μια πάστα;”

“Δε θέλω πάστα”, είπα γκρινιάζοντας. “Θέλω γάλα”.

“Ααα! Μη με νευριάζεις. Όλοι οι συμμαθητές σου έχουν χαλασμένα δόντια. Μόνο τα δικά σου είναι γερά. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν τρως καθόλου καραμέλες και ζαχαρωτά”.

“Δε μ’ αρέσουν οι καραμέλες και τα ζαχαρωτά”.

“Να μάθεις να σ’ αρέσουν!” είπε θυμωμένη κι ύστερα με κοίταξε καχύποπτα. “Δε μου λες, έπλυνες τα δόντια σου;”

Δεν απάντησα. Μόνο χαμήλωσα το βλέμμα μου κι έβαλα ένα γαριδάκι στο στόμα. Η μητέρα μου σηκώθηκε εκνευρισμένη.

“Δε σου ’χω πει να μην πλένεις τα δόντια σου; Τι θέλεις επιτέλους; Να με τρελάνεις; Πότε θα γίνεις σαν τα υπόλοιπα φυσιολογικά παιδιά;”

Είχε δίκιο, αλλά αυτή η καινούρια οδοντόκρεμα ήταν τόσο νόστιμη που δεν μπορούσα ν’ αντισταθώ στη γεύση της. Έκανα μια κίνηση να σηκωθώ.

“Περίμενε λίγο”, είπε η μητέρα μου. “Μη πας πάλι στην ώρα σου στο σχολείο και φωνάζει η δασκάλα”.

Σε λίγο μπήκε στην κουζίνα ο πατέρας μου.

“Μη φοβάσαι, θα τον πάρω μαζί μου”, είπε. “Θα κάνουμε πρώτα μια στάση στη θεία Αγγέλα κι έτσι θ’ αργήσει σίγουρα στο σχολείο”.

Σηκώθηκα γιατί δεν άντεχα να φάω άλλα γαριδάκια και πήγα στο δωμάτιο να ετοιμάσω την τσάντα μου. Δεν έβαλα μέσα όλα τα βιβλία, μη νομίσει η δασκάλα πως είμαι επιμελής κι έτρεξα στο αυτοκίνητο του πατέρα μου. Κάθισα στο μπροστινό κάθισμα, χωρίς ζώνη ασφαλείας και κόλλησα το πρόσωπό μου στο μπροστινό τζάμι για να βλέπω καλύτερα. Η διαδρομή ήταν υπέροχη. Ο πατέρας μου έκανε όσες παραβάσεις μπορούσε. Πέρασε τρία κόκκινα, έκανε δύο επικίνδυνες προσπεράσεις και κόντεψε να πατήσει ένα πεζό που περνούσε από διάβαση. Φτάσαμε στο σχολείο με μεγάλη καθυστέρηση. Πετάχτηκα έξω απ’ τη μεριά του δρόμου, χωρίς να ελέγξω αν έρχεται αυτοκίνητο, χαιρέτισα τον πατέρα μου -ευτυχώς αυτός δε φωνάζει όταν τον χαιρετάω- κι έτρεξα για το σχολείο.

“Κάτι ξέχασες”, με μάλωσε. “Δε θα βγάλεις το πανωφόρι σου;”

“Μα κάνει κρύο”.

“Αν θέλεις ν’ αρρωστήσεις πρέπει να πηγαίνεις στο σχολείο χωρίς πανωφόρι”.

Έβγαλα δυσαρεστημένος το πανωφόρι και το άφησα στο πίσω κάθισμα. Ο πατέρας μου πάτησε γκάζι και ξεκίνησε βιαστικά χωρίς να δώσει σημασία σε ένα αυτοκίνητο που ερχόταν απ’ την αντίθετη κατεύθυνση. Ευτυχώς ο άλλος οδηγός φρέναρε απότομα κι έτσι δεν έγινε σύγκρουση.

Μπήκα γρήγορα στο σχολείο, τρέμοντας απ’ το κρύο. Η κυρία είχε πάλι τα νεύρα της γιατί κάποιοι μαθητές είχαν διαβάσει το μάθημα κι είχαν κάνει όλες τις ασκήσεις. Μας είπε πως αν θέλουμε κάποτε να πουλάμε χαρτομάντιλα στο δρόμο, θα πρέπει να σταματήσουμε να διαβάζουμε στο σπίτι και για να μας κάνει να την πιστέψουμε άρχισε να διηγείται μια θλιβερή ιστορία για ένα παλιό της μαθητή, ο οποίος ήταν μελετηρός κι έκανε πάντα τις ασκήσεις του βιβλίου κι όταν μεγάλωσε κατάντησε να γίνει δικηγόρος κι ένας άλλος ακόμα χειρότερος που έλυνε όλα τα προβλήματα και σήκωνε πάντα το χέρι του να πει μάθημα, πήρε το στραβό δρόμο κι έγινε γιατρός.

Στενάχωρες οι ιστορίες της, μας μαύρισαν την ψυχή, ευτυχώς την επόμενη ώρα είχαμε γυμναστική και ξεχαστήκαμε. Η γυμνάστρια ενθουσιάστηκε μαζί μας, γιατί προσπαθούσαμε μισή ώρα να κάνουμε γραμμές χωρίς αποτέλεσμα. Ύστερα μας έβαλε να τρέξουμε δυο φορές το γύρο του γηπέδου. Λίγοι μόνο τα κατάφεραν, οι περισσότεροι έμειναν στο δρόμο, έτσι υπέρβαροι και δυσκίνητοι που είναι πώς να τα καταφέρουν; Ανάμεσα στους λίγους που τερμάτισαν ήμουν κι εγώ, ντρέπομαι που το λέω, στεναχώρησα τη γυμνάστρια, αλλά της υποσχέθηκα πως δε θα το ξανακάνω. Η γυμνάστρια μας έδειξε το Στέφανο που είχε πέσει στα γόνατα και προσπαθούσε απελπισμένος να ανασάνει και μας είπε πως πρέπει να του μοιάσουμε αν θέλουμε να έχουμε χαμηλούς βαθμούς στη Γυμναστική.

Την τρίτη ώρα είχαμε Μουσική. Τραγουδήσαμε όλοι τόσο παράφωνα που η κυρία δάκρυσε από συγκίνηση. Την ώρα των Μαθηματικών σηκώθηκα στον πίνακα να λύσω ένα πρόβλημα κι ευτυχώς είπα ψέματα πως δεν μπορούσα να το λύσω, όμως στη Γεωγραφία τα έκανα κυριολεκτικά μούσκεμα. Προσπάθησα να εξηγήσω στην κυρία πως δεν είχα διαβάσει τις χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης, απλώς τις ήξερα απ’ έξω. Δε με πίστεψε. Άρχισε μάλιστα να με κατηγορεί πως ήμουν ο πιο επιμελής μαθητής της τάξης και ο πιο συνεπής στις υποχρεώσεις του. Βαριά κουβέντα. Κοκκίνισα ολόκληρος. Οι συμμαθητές μου με κοίταξαν με συμπονετικό ύφος. Τι ανάποδη μέρα, Θεέ μου! Καλύτερα να μην είχε ξημερώσει ποτέ!

Το μεσημέρι η μητέρα μου μαγείρεψε μπιφτέκια με τηγανητές πατάτες.

“Πάλι τηγανητές πατάτες;” είπα με παράπονο. “Γιατί δεν κάνεις πια σπανακόρυζο;”

“Το σπανακόρυζο είναι υγιεινό φαγητό. Δεν πρέπει να το τρως κάθε μέρα. Συνεννοηθήκαμε;”

Δεν είχα κουράγιο ν’ αντιμιλήσω. Έφαγα βιαστικά και κλείστηκα στο δωμάτιο να παίξω υποτίθεται με το ηλεκτρονικό μου όμως προτίμησα ν’ ανοίξω κρυφά ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Αλίμονό μου αν μ’ έπιανε η μητέρα μου. Τα λογοτεχνικά βιβλία απαγορεύονται στο σπίτι μας, όμως καμιά φορά αξίζει τον κόπο να διακινδυνεύεις κάνοντας πράγματα που σ’ αρέσουν. Το απόγευμα κάθισα να δω στην τηλεόραση “Κλωνοποιημένοι αστρομαχητές”, ένα διασκεδαστικό πρόγραμμα με εξωγήινους που σκοτώνουν τους εχθρούς τους και τους κόβουν κομματάκια. Δεν άντεξα πολλή ώρα κι άλλαξα κανάλι να δω ένα ντοκιμαντέρ για τις φώκιες. Όμως η μέρα ήταν ανάποδη και σε μια ανάποδη μέρα συμβαίνουν όλα τα στραβά. Έτυχε να μπει στο δωμάτιο η μητέρα μου και μόλις με είδε άρχισε να φωνάζει πως πρέπει να απαγορευτούν κάτι τέτοιες εκπομπές που σκοπό έχουν να μορφώσουν και να ψυχαγωγήσουν τα παιδιά.

Κάπου διάβασα, δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, πως υπήρχε μια εποχή που τα παιδιά έτρωγαν μόνο υγιεινές τροφές όπως γάλα, δημητριακά, γιαούρτι με μέλι, αυγοφέτες, φρούτα, ξηρούς καρπούς, κουλούρια, χωριάτικες τυρόπιτες και έπιναν φυσικούς χυμούς. Τα παιδιά τότε ήταν αδύνατα, γεροδεμένα, ευκίνητα, με όμορφα και γερά δόντια, με όρεξη για δουλειά και διάθεση για παιχνίδι. Έτρωγαν βέβαια και τότε βλαβερά φαγητά, όχι όμως κάθε μέρα όπως τρώμε εμείς. Δεν ξέρω για τους άλλους, εγώ πάντως βαρέθηκα να τρώω τροφές γεμάτες συντηρητικά, βλαβερά λίπη και άχρηστες θερμίδες. Βαρέθηκα τις πίτσες, τα χάμπουργκερ, τις προτηγανισμένες πατάτες, τα μπέικον, τις ζαμπονοκασερόπιτες και τα αναψυκτικά. Πεθύμησα, έτσι για αλλαγή, ένα σπανακόρυζο, μια φασολάδα, έστω ένα κρέας αλλά όχι πάλι με πατάτες. Θα το προτιμούσα με αρακά, φασολάκια ή ακόμα καλύτερα με πράσα. Το ξέρω, δεν είναι σωστό να τρώω τέτοια φαγητά γιατί κάνουν καλό στην υγεία μου όμως δεν αντέχω πια! Η ζωή μου έχει καταντήσει μαρτύριο. Πρέπει να με πιστέψετε…

πηγή:otanimoundaskalos.wordpress.com

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΗ

Ο ρόλος του γονέα σε σχέση με τον αθλητή

Παπουτσή Μαρία M. Sc's 

Αθλητική Ψυχολόγος / Παιδοψυχολόγος

      Ο αθλητισμός έχει αναδειχθεί ως ίσως η ταχύτερα αναπτυσσόμενη βιομηχανία στον κόσμο κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών. Έχουμε δει τον ενθουσιασμό που δημιουργείται από εξαιρετικές επιδόσεις αθλητών καθώς και τον αντίκτυπο που αυτές έχουν σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Οι γονείς, ο προπονητής, το σχολικό περιβάλλον και κατά περίπτωση οι συναθλητές μπορούν να αποτελέσουν σημαντικούς παράγοντες για την πορεία ενός αθλητή, και αυτός είναι και ο λόγος που τις τελευταίες δεκαετίες γίνονται μελέτες σχετικά με την αλληλεπίδραση μεταξύ τους και τα αποτελέσματα που πιθανόν μπορεί να έχουν στον αθλητή, την επίδοση του και την εξέλιξή του. 

  Στο παρελθόν οι γονείς είχαν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την ενασχόληση των παιδιών τους με τον αθλητισμό, σήμερα έχουμε το σχολείο ως το κύριο και συχνά πρώτο περιβάλλον κατά το οποίο τα περισσότερα παιδιά έχουν την πρώτη τους εμπειρία με τον αθλητισμό. Επίσης τα σχολεία σχετίζονται πλέον όλο και περισσότερο με την συμμετοχή των μαθητών σε αγώνες.

   Η πιο ουσιαστική ανάμειξη των παιδιών σε αθλήματα γίνεται σε καλά οργανωμένες ομάδες οι οποίες έχουν στόχους και συμμετέχουν σε αγώνες. Για πολλά παιδιά, πάρα την πολλή καλή αθλητική τους κατάρτιση, το σενάριο του να οδηγηθούν σε εξουθένωση, τόσο σωματική όσο και ψυχική εξαιτίας της πίεσης από τους γονείς και τους προπονητές με αποτέλεσμα συχνά να εγκαταλείψουν το άθλημα είναι πολύ πιθανό. Όταν τα παιδιά εγκαταλείπουν τον αθλητισμό, έχουν την τάση να μην επιστρέψουν στην ενήλικη ζωή σε αυτόν και ακόμη λιγότερο πιθανό να ασκούνται συστηματικά. Η συμμετοχή στον αθλητισμό επιτρέπει στα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες καθ όλη τη διάρκεια της ζωής τους όπως την εκμάθηση του πώς να είσαι μέλος μιας ομάδας, την ανάπτυξη του ευ αγωνίζεσθαι, την έννοια της ήττας και πώς να συνεχίζεις μετά από αυτήν, την ανθεκτικότητα, την συνεργασία, τον διαμοιρασμό των ρόλων, καθώς και την αξία της συμμετοχής και όχι του αποτελέσματος. 
      Ένας από τους μεγαλύτερους λόγους για συγκρούσεις στις σχέσεις είναι οι ανεκπλήρωτες προσδοκίες. Και στον αθλητισμό ισχύει ακριβώς το ίδιο. Οι γονείς περιμένουν συχνά από τα παιδιά τους να πετύχουν πράγματα που μπορεί να μην είναι έτοιμα ή ικανά ακόμη να πραγματοποιήσουν. Ως γονείς ελπίζουμε τα καλύτερα για τα παιδιά μας, ωστόσο θα πρέπει να εκφράσουμε την πίστη μας σε αυτά και να τα αντιμετωπίζουμε όλα με μια θετική προοπτική. Μερικές φορές όμως οι ελπίδες και οι προσδοκίες είναι τόσο υψηλές σε βαθμό που δεν είναι πλέον ρεαλιστικές. Και τότε είναι που προκύπτει απογοήτευση μεταξύ γονέα και αθλητή. 
       Οι γονείς επιθυμούν από το παιδί να εργάζεται πάντα σκληρά και να δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το παιδί δεν θα είναι πάντα σε θέση να δώσει το 100%. Θα είναι κουρασμένο ή πιθανόν απογοητευμένο ή μπορεί απλά να έχει μια κακή ημέρα. Οι γονείς επίσης περιμένουν από το παιδί να δίνει όλο και περισσότερο βάρος στην προπόνησή του και να κάνει όλο και μεγαλύτερη προσπάθεια έτσι ώστε να βελτιωθεί.

Αν ένας αθλητής θέλει να υπερέχει, σαφώς και θα πρέπει να πάει στο επόμενο επίπεδο δυσκολίας και προσπάθειας καθώς και πέρα από αυτό που άλλοι συμπαίκτες κάνουν. Αλλά αυτό είναι ένα συμπέρασμα στο οποίο το παιδί  θα πρέπει να φτάσει μόνο του, χωρίς να το πιέζουν οι γονείς συνεχώς. Τα παιδιά έχουν σε καθημερινή βάση να συνδυάσουν τη σχολική δραστηριότητα και τον αθλητισμό και να διατηρήσουν και τα δυο σε καλό επίπεδο. Το σχολείο όμως γίνεται όλο και πιο απαιτητικό και τα σπορ γίνονται όλο και πιο ανταγωνιστικά. Σίγουρα, τα παιδιά πρέπει να μάθουν να δουλεύουν σκληρά και να συμβαδίζουν με όλες τις ευθύνες τους, αλλά υπάρχουν φορές που θα χρειαστεί να χαλαρώσουν λίγο και να αποφορτιστούν. Βρίσκονται ακόμη σε μία φάση εκμάθησης της ζωής τους που θα τους προετοιμάσει για την ενήλικη ζωή. 

      Οι γονείς θα είναι καλό να συζητάνε με τα παιδιά τους τους λόγους για τους οποίους συμμετέχουν σε κάποιο αγώνισμα και το κατά πόσο αυτό τα ευχαριστεί έτσι ώστε να μπορέσουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον τους στην πρώτη γραμμή. Μερικές φορές οι γονείς ξεχνάνε ότι τα περισσότερα παιδιά συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες για να διασκεδάσουν και να συνδεθούν με τους φίλους τους. Οι γονείς και τα παιδιά θα πρέπει να εργαστούν από κοινού για να κρατήσουν μια ισορροπία και μία προοπτική στο κάθε αγώνισμα. Η δυαδική σχέση αθλητή-γονέα είναι καλό να δημιουργηθεί με τις σωστές βάσεις από μικρή ηλικία, καθώς αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την εξέλιξη του αθλητή στο μέλλον. Μια υγιής δυαδική σχέση χαρακτηρίζεται από ισορροπία, συγκεκριμένους στόχους προς την σωστή κατεύθυνση και το σωστό είδος υποστήριξης για να γίνει εφικτή η επίτευξη αυτών των στόχων. Ένας υγιής αθλητής δεν είναι απλά ένας επιδέξιος αθλητής, αλλά κάποιος που είναι σε θέση να αναπτύξει τις διάφορες πτυχές του εαυτού του μέσω του αθλητισμού.

πηγή:http://r4rehab.blogspot.gr/.AlexandrosKaraiosif

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ ΑΣΚΗΘΕΙΤΕ ΕΞΥΠΝΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Προστατέψτε την καρδιά σας: Ασκηθείτε έξυπνα το καλοκαίρι

Ενυδάτωση - Συμβουλές για καρδιοπαθείς - Θερμική εξάντληση - Θερμοπληξία

       Ασκείστε τακτικά , αλλά τώρα είναι καλοκαίρι .Μην αποφασίσετε ότι αυτή είναι η στιγμή για ένα μικρό καλοκαιρινό διάλειμμα από το πρόγραμμα άσκησης σας. Είναι σημαντικό να συνεχίσετε την άσκηση στη διάρκεια του καλοκαιριού, επειδή οι θετικές επιδράσεις της χάνονται πολύ γρήγορα μόλις σταματήσετε να ασκείστε. Οι περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι πολλά από τα βασικά οφέλη χάνονται σε τέσσερις έως έξι εβδομάδες μετά από τη διακοπή της άσκησης. Είναι όμως εξίσου σημαντικό να παραμείνετε ασφαλείς όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει... Δεν μπορείτε να αγνοήσετε τη ζέστη , γιατί αυτό μπορεί να καταλήξει στη θερμική καταπόνηση, θερμοπληξία ή άλλα προβλήματα. 

     

Δείτε παρακάτω μερικές συμβουλές για όλους:

Ενυδάτωση:Διατηρήστε την ισορροπία άλατος-νερού στον οργανισμό σας πίνοντας άφθονα υγρά (κατά προτίμηση νερό) πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη σωματική δραστηριότητα. Να αποφεύγετε τα αλκοολούχα και καφεϊνούχα ποτά.

Ασκηθείτε εξυπνότερα, όχι σκληρότερα.

• Ασκηθείτε κατά τις πιο δροσερές ώρες της ημέρας, κατά προτίμηση όταν η ηλιακή ακτινοβολία του ήλιου είναι ελάχιστη - νωρίς το πρωί ή νωρίς το βράδυ.
• Μειώστε την ένταση και τη διάρκεια της άσκησης σε υψηλές θερμοκρασίες ή σχετική υγρασία.
• Κάντε τακτικά διαλείμματα. Βρείτε κάποια σκιά ή ένα δροσερό μέρος, σταματήστε για λίγα λεπτά, ενυδατωθείτε και αρχίστε ξανά.
• Όταν η ζέστη αφόρητη, δοκιμάστε δραστηριότητες σε εσωτερικούς, δροσερούς και κλιματιζόμενους χώρους.

 Προσαρμογή το καλοκαίρι. Αφήστε το σώμα σας να προσαρμοστεί στη ζέστη μέσα από σταδιακή επαναλαμβανόμενη ημερήσια έκθεση. Η αύξηση της κυκλοφορικής επάρκειας του σώματος και της αποτελεσματικότητα της ψύξης, διαδικασία που ονομάζεται εγκλιματισμός, συνήθως συμβαίνει σε 8 ως 14 ημέρες.

 Ντυθείτε κατάλληλα. Θυμηθείτε, δεν είναι η εφίδρωση που δροσίζει το σώμα αλλά η εξάτμιση του ιδρώτα στην ατμόσφαιρα. Να φοράτε ελαφριά, ανοιχτόχρωμα ρούχα με υφάσματα που αναπνέουν όπως το βαμβάκι. Προσθέστε ένα καπέλο ή / και γυαλιά ηλίου.

 Συνεργαστείτε. Εάν μπορείτε, ασκηθείτε με ένα φίλο ή μέλος της οικογένειας σας. Είναι ασφαλέστερο, και θα μπορούσε να είναι πιο διασκεδαστικό να έχετε κάποιον στο πλευρό σας.

Συμβουλές για τους καρδιοπαθείς:

Εάν είστε καρδιοπαθής,  ηλικίας άνω των 50 ή υπέρβαροι, μπορεί να χρειαστεί να λάβετε ειδικές προφυλάξεις στη ζέστη.

-  Συζητείστε με το γιατρό σας  πριν ξεκινήσετε ένα πρόγραμμα άσκησης. Ορισμένα φάρμακα για την καρδιά, όπως β-αποκλειστές, αναστολείς του ΜΕΑ, αναστολείς των διαύλων ασβεστίου και τα διουρητικά,  μπορούν να επιτείνουν την αντίδραση του οργανισμού στη ζέστη.

- Ωστόσο είναι σημαντικό να συνεχίσετε να παίρνετε τα φάρμακα σας. Για τυχόν μεταβολές συνεννοηθείτε με το γιατρό σας.

-  Ακόμα κι αν δεν είναι σε φαρμακευτική αγωγή, οι ηλικιωμένοι πρέπει επίσης να λαμβάνουν προφυλάξεις στη ζέστη. Αν είστε άνω των 50 ετών, μπορεί να μην αντιλαμβάνεστε  ότι είστε διψασμένοι,  και αν πρόκειται να είστε  έξω, είναι σημαντικό να πίνετε νερό, ακόμη και αν νομίζετε ότι δεν το χρειάζεστε.

Επειδή η έντονη άσκηση σε θερμό και υγρό περιβάλλον μπορεί να οδηγήσει σε θερμική καταπόνηση, θερμοπληξία και τις συναφείς επιπλοκές , θα πρέπει να γνωρίζετε τα σημάδια του κινδύνου για να μπορείτε να προφυλαχθείτε.

Τα συμπτώματα της θερμικής εξάντλησης:

• πονοκέφαλος
• έντονη εφίδρωση
• κρύο, υγρό δέρμα, ρίγη
• ζάλη ή λιποθυμία (συγκοπή)
• αδύναμος και γρήγορος σφυγμός
• μυϊκές κράμπες
• γρήγορη, ρηχή αναπνοή
• ναυτία, έμετο ή και τα δύο

Εάν εμφανίσετε αυτά τα συμπτώματα, μετακινηθείτε σε ένα δροσερό μέρος, σταματήστε την άσκηση και να κάνετε ένα ντους  με κρύο νερό και να πιείτε άφθονα υγρά. Μπορεί να χρειαστεί να αναζητήσετε  ιατρική βοήθεια.

Τα συμπτώματα της θερμοπληξίας

• ζεστό, ξηρό δέρμα χωρίς εφίδρωση
• δυνατό και γρήγορο σφυγμό
• σύγχυσης ή / και απώλεια των αισθήσεων
• υψηλό πυρετό
• σφύζον πονοκέφαλο
• ναυτία, έμετο ή και τα δύο

Εάν εμφανίσετε αυτά τα συμπτώματα, ζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια.

πηγή:http://www.r4rehab.blogspot.gr -Alexandros Karaiosif