Προπονητής και παιδί-αθλητής: Μία «ευαίσθητη» σχέση.

                                 

   Πολλά έχουν γραφτεί κατά καιρούς για το ρόλο των προπονητών στη ζωή και στην ανάπτυξη των παιδιών. Ειδικά στις μέρες μας, που ο χρόνος των γονέων είναι περιορισμένος, πολλές φορές ο προπονητής γίνεται ο «σημαντικός άλλος» στη ζωή του παιδιού. 

Ο ρόλος του γίνεται πολυδιάστατος και η δουλειά του πολλές φορές απαιτεί μια ευρύτερη παιδεία. Ο προπονητής κατά καιρούς μπορεί να αναλάβει διάφορους ρόλους όπως του δασκάλου, του μέντορα, του ψυχολόγου, του συμβούλου και σαφώς αποτελεί ένα πρότυπο και ένα παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά. Η σχέση λοιπόν και η σωστή επικοινωνία προπονητή-αθλητή κρίνεται αναγκαία, προκειμένου το παιδί να λάβει τα μέγιστα οφέλη από την αθλητική εμπειρία, αλλά και ο προπονητής να μπορέσει να αποδώσει τα μέγιστα στη δουλειά του. Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμα και την αγάπη προς τoν αθλητισμό, ο προπονητής είναι αυτός που μπορεί να την εμπνεύσει στα παιδιά. Πως όμως δομείται αυτή η σχέση προπονητή-αθλητή;

Τα παιδιά όταν εισέρχονται στον αθλητισμό θέλουν να μάθουν και να διασκεδάσουν.

Για να τα καταφέρουν αυτά όμως  είναι σημαντικό να νιώσουν εμπιστοσύνη και ασφάλεια. Ας μην ξεχνάμε ότι ο χώρος των προπονήσεων μπορεί να είναι και η πρώτη έξοδος των παιδιών μακριά από τη σπιτική τους φωλιά και μακριά από την προστασία των γονέων. Ακόμα, οι αγώνες μπορεί να είναι η πρώτη αρένα όπου τα παιδιά αποκτούν ρόλο, ξεδιπλώνουν γνώσεις και ταλέντα, ενώ οι υπόλοιποι είναι θεατές.

Επίσης, τα παιδιά πολλές φορές διεκδικούν την προσοχή του προπονητή. Τους αρέσει, όταν ο προπονητής ασχολείται μαζί τους -ακόμα κι όταν τα διορθώνει!- γιατί με αυτό τον τρόπο νιώθουν σημαντικά στα μάτια του. Η προσοχή που μπορεί να δείξει ένας προπονητής μπορεί να είναι αρνητική και να εκφράζεται με  απειλές, χυδαιολογία, αποδοκιμασία, σκληρές τιμωρίες, επικέντρωση στις αθλητικές αδυναμίες του παιδιού. Μπορεί όμως να είναι και θετική να εκφράζεται για παράδειγμα με ένα  σχόλιο, ένα χαμόγελο, με οπτική επαφή, με ενθάρρυνση, με αποδοχή και επιβράβευση της καλής προσπάθειας. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να διοχετεύουμε την ενεργητικότητά μας στη θετική προσοχή! Με τον τρόπο αυτό θα βοηθήσουμε τα παιδιά να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους, να παίζουν δίκαια και να αγαπήσουν τον αθλητισμό.

Επίσης, τα παιδιά χρειάζονται καθοδήγηση. Όχι όμως με την έννοια της συνεχούς επισήμανσης των λαθών τους! Αντίθετα, τα παιδιά χρειάζονται να τους δείχνουμε τρόπους βελτίωσης και να συναποφασίζουμε μαζί και δημοκρατικά ως ομάδα, για οποιαδήποτε θέματα προκύπτουν. Με άλλα λόγια, η καθοδήγηση προϋποθέτει στοργή και σεβασμό προς το παιδί. 

Η στοργή, λοιπόν, είναι μεγάλη ανάγκη του παιδιού αλλά και αναφαίρετο δικαίωμά του! Τα παιδιά χρειάζονται τη φροντίδα, τη ζεστασιά και την αίσθηση ότι ο προπονητής νοιάζεται για αυτά ειλικρινά σε όλες τις συνθήκες.

Ίσως η βάση της μετέπειτα στέρεης σχέσης προπονητή- παιδιού είναι η ακρόαση! Είναι εγγενής η ανάγκη του ανθρώπου να θέλει να τον ακούνε και να τον αναγνωρίζουν. Και ακρόαση δεν είναι μόνο η λήψη των λέξεων που κάποιος λέει, αλλά η αφούγκραση των συναισθημάτων που βρίσκονται πίσω από τις λέξεις. Όταν τα παιδιά νιώθουν ότι τα συναισθήματά τους αναγνωρίζονται και εκτιμώνται, τότε είναι περισσότερο πιθανό να ακούνε κι αυτά τους προπονητές τους και να πειθαρχούν με τη θέλησή τους, στους κανόνες της ομάδας.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι και η σχέση γονέων-προπονητή θεωρείται εξίσου σημαντική, προκειμένου να μπορέσει να δομήσει ο προπονητής μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί. Όταν οι γονείς έχουν καλή σχέση με τον προπονητή, τον εμπιστεύονται ως άνθρωπο και ως επαγγελματία, τότε αυτό διευκολύνει τη σχέση του με το παιδί, καθώς στα μάτια του παιδιού, γονείς και προπονητής είναι σύμμαχοι. Σε διαφορετική περίπτωση, το παιδί μπερδεύεται και καλείται να πάρει θέση προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, γεγονός που αποδυναμώνει και φθείρει τη σχέση με τον προπονητή. 

ΠΗΓΗ:http://www.balla.com.

ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΙΒΟ

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΕΑΚ ΜΑΚΡΟΧΩΡΙΟΥ

                                               

   Tην Τρίτη 24 Μαΐου οι μαθητές και οι μαθήτριες του σχολείου μας επισκέφθηκαν τις αθλητικές εγκαταστάσεις του ΕΑΚ Μακροχωρίου.

   Εκεί  μας υποδέχθηκε ο κ. Καραντουμάνης  Κωνσταντίνος εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής με ειδικότητα και πολύχρονη εμπειρία στο στίβο,  μας  ξενάγησε στο χώρο και μας μύησε στα βασικά αγωνίσματα του στίβου.

  Τα παιδιά έτρεξαν μέσα στο χώρο του στίβου , έριξαν μπαλάκι, ψηλάφησαν τα όργανα των ρίψεων, δοκίμασαν την ταχύτητα τους στους ειδικούς διαδρόμους των δρόμων. Ιδιαίτερη  εντύπωση τους έκαναν  τα άλματα και η τεχνική που απαιτείται στις υψηλές επιδόσεις.

  Ευχαριστούμε τον κ.  Καραντουμάνη Κωνσταντίνο και  το σύλλογο γονέων για τη δωρεάν μεταφορά των παιδιών.

                                                 

ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Kλασσικός Αθλητισμός-Στίβος from Rena Moutafidou

ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΟΝΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

  

                               ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΟΝΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

                                            

    Η στάση των γονέων στον αθλητισμό, εξαρτάται από τον τρόπο που οι ίδιοι τον αντιμετωπίζουν και τις προσδοκίες που έχουν σχετικά με την εξέλιξη του παιδιού-αθλητή. Στην ηλικία των 7-10 τα παιδιά βρίσκονται στη φάση της εξειδικευμένης κίνησης και συνήθως είναι σε θέση να εκφράσουν επιθυμίες σχετικά με τη συμμετοχή τους σε κάποιο άθλημα.

Η επιλογή αυτή θα γίνει σύμφωνα με διάφορους παράγοντες κάποιοι από τους οποίους μπορεί να είναι η συμμετοχή του κολλητού φίλου στο συγκεκριμένο άθλημα, η προβολή του αθλήματος μετά από κάποια επιτυχία, η ύπαρξη κάποιου συλλόγου ή αθλητικού κέντρου κάπου κοντά στο σπίτι καθώς, επίσης, και η αρέσκεια και η συμμετοχή των γονιών στο παρελθόν στο συγκεκριμένο σπορ. Όποιος και αν είναι ο λόγος είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα παιδιά μέσα από τη συμμετοχή τους στον αθλητισμό αποζητούν την αποδοχή και την επιβράβευση από τους γονείς, αλλά και οι γονείς αποζητούν πολλές φορές συγκεκριμένα οφέλη.

       Αυτό που πρέπει να γίνει ξεκάθαρο είναι ότι στις ηλικίες αυτές τα παιδιά πρέπει να βιώνουν αισθήματα ευφορίας και επάρκειας μέσα από τη συμμετοχή τους στις διάφορες αθλητικές δραστηριότητες. Στόχος πρέπει να είναι η διασκέδαση, η εκμάθηση του αθλήματος μέσα από διαδικασίες εκπαίδευσης τέτοιες όπου το παιδί να αντιλαμβάνεται την προσωπική του βελτίωση και εξέλιξη και να βιώνει αυτοπεποίθηση γι’ αυτήν την πρόοδο. Τελικός σκοπός είναι η ανάπτυξη, η μόρφωση και η ολοκλήρωση του παιδιού ως προσωπικότητα.

Ο ρόλος των γονέων στον αθλητισμό μπορεί να είναι ανασταλτικός ή βοηθητικός – υποστηρικτικός ανάλογα με τη συμπεριφορά τους. Ωστόσο όποιος τύπος γονέα και αν είμαστε: απαιτητικός/κριτικός, οπαδός, αδιάφορος, υπερπροστατευτικός, γονέας – προπονητής, υποστηρικτικός – το βέβαιο είναι ότι η συμπεριφορά μας συνδέεται με την εξέλιξη και την ανάπτυξη των παιδιών και η συνεισφορά μας έγκειται στην παροχή υλικής, συναισθηματικής και ψυχολογικής υποστήριξης προς τους νεαρούς αθλητές. Κατά συνέπεια η σωστή συμπεριφορά και αντιμετώπιση μας είναι και βοηθητική και απαραίτητη για τα παιδιά. Η σχέση με των γονιών με τον προπονητή πρέπει να είναι μια σχέση συνεργασίας και όχι αμφισβήτησης. Είναι λάθος να δίνουμε προπονητικές οδηγίες και να διορθώνουμε τεχνικά το παιδί γιατί λαμβάνει μηνύματα που το μπερδεύουν.

Οι πιο συχνές ερωτήσεις που κάνουν συνήθως οι γονείς τόσο στους προπονητές και τον αθλητικό ψυχολόγο, όσο και στις μεταξύ τους συζητήσεις είναι:

• Ποια είναι η ωφέλιμη ή μη επίδραση του αθλητισμού;
• Πρέπει το παιδί μου να λαμβάνει μέρος σε αγώνες;
• Ποια η σημασία της προσπάθειας και της δουλειάς;
• Ποιο το αντίκτυπο της νίκης και της ήττας;
• Πρέπει να βλέπει το παιδί μου κάποιον ειδικό και γιατί;
•  Να παρακολουθώ τις προπονήσεις / αγώνες ή όχι;
• Ποια πρέπει να είναι η σχέση μου με τον προπονητή;

Το παιδί αναμφίβολα μέσα από τη συμμετοχή του στον αθλητισμό έχει τόσο άμεσα (θετική εικόνα σώματος, βελτίωση φυσικής κατάστασης, αποφυγή παχυσαρκίας), όσο και έμμεσα οφέλη (κοινωνικοποίηση, αισθήματα επάρκειας – χαράς, αύξηση αυτοπεποίθησης). Τα αποτελέσματα των ερευνών της αθλητικής ψυχολογίας υποστηρίζουν ότι ο αθλητισμός μπορεί να αποτελέσει βοηθητικό παράγοντα και όχι τροχοπέδη, και να επιτρέψει στο παιδί να μάθει πως να διοχετεύει το άγχος του με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να διαχειρίζεται τις διάφορες στρεσογόνες καταστάσεις της ζωής του επιτυχώς. Οι αγώνες αποτελούν αναμφίβολα μια κατάσταση που το παιδί βιώνει διέγερση ή στρες με τη διαφορά ότι δεν νιώθει κάτι χειρότερο από το άγχος που νιώθει ένα παιδί όταν πρόκειται να γράψει κάποιο διαγώνισμα ή να συμμετέχει σε κάποια άλλη σχολική δραστηριότητα ή παρουσίαση. Οι προσεκτικά επιλεγμένοι αγώνες με ρεαλιστικούς στόχους και προσδοκίες τόσο από τους γονείς όσο και από τον προπονητή βοηθούν το παιδί να μάθει ότι αθλητισμός σημαίνει ψυχαγωγία και διασκέδαση ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Γιατί και η νίκη και η ήττα αποτελούν στοιχεία της προσπάθειας και της προσωπικότητας του παιδιού και αν αντιμετωπιστούν ως τέτοια τότε συμβάλλουν στη σωστή ανάπτυξή και ολοκλήρωση του!

Ο αθλητικός ψυχολόγος βρίσκεται δίπλα από το παιδί, το γονέα και τον προπονητή για να «εκπαιδεύσει» και να βοηθήσει όλους τους εμπλεκόμενους να μάθουν μέσω διαφόρων τεχνικών τη σωστή διαχείριση των σκέψεων, γνωστικών διαστρεβλώσεων και καταστάσεων του αθλητισμού με απώτερο σκοπό σε ότι αφορά κυρίως τα παιδιά τόσο τη μεγιστοποίηση της απόδοσης τους όσο και την ολοκλήρωση της προσωπικότητας τους. Στόχος είναι το παιδί να βιώνει χαμηλά αισθήματα έντασης, θλίψης, κόπωσης, σύγχυσης, άγχους και υψηλά επίπεδα ενέργειας, αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης. Ένα σωστά εκπαιδευμένο παιδί, γίνεται ένας ώριμος έφηβος και ένας ολοκληρωμένος συναισθηματικά ενήλικας.

ΠΗΓΗ:http://www.idealpsychology.gr

Ψυχολογική υποστήριξη στον αθλητισμό και την άσκηση για υγεία.

Νέο βιβλίο (κατεβάστε το δωρεάν): Ψυχολογική υποστήριξη στον αθλητισμό και την άσκηση για υγεία.

Ψυχολογική υποστήριξη στον αθλητισμό και την άσκηση για υγεία 

Συγγραφή 
Γιάννης Θεοδωράκης
Αντώνης Χατζηγεωργιάδης 
Νίκος Ζουρµπάνος

Από τα Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα κυκλοφόρησε το Νέο βιβλίο του Γιάννη Θεοδωράκη, Καθηγητή ΤΕΦΑΑ ΠΘ, Αντώνη Χατζηγεωργιάδη, Αναπληρωτή Καθηγητή ΤΕΦΑΑ ΠΘ και Νίκου Ζουρμπάνου, Επίκουρου Καθηγητή ΤΕΦΑΑ ΠΘ, με τίτλο "Ψυχολογική υποστήριξη στον αθλητισμό και στην άσκηση για υγεία".
Το σύγγραμμα αυτό των 220 σελίδων είναι διαθέσιμο για όλους, εντελώς δωρεάν, μέσω της σελίδας των Ελληνικών Ακαδημαϊκών Ηλεκτρονικών Συγγραμμάτων και Βοηθημάτων, www.kallipos.gr. 

Kατεβάστε τώρα ολόκληρο το σύγγραμμα των 220 σελίδων, εντελώς δωρεάν!

Μέσω της σελίδας του ΚΑΛΛΙΠΟΥ

Απευθείας το pdf αρχείο 

---

 Που απευθύνεται;

---

Πρόκειται για ένα βιβλίο που απευθύνεται, τόσο σε φοιτητές Φυσικής Αγωγής και Αθλητισµού, όσο και σε εργαζόµενους, καθηγητές και εκπαιδευτικούς Φυσικής Αγωγής. Απευθύνεται επίσης, σε εκπαιδευόµενους αθλητικούς ψυχολόγους, προπονητές όλων των αθληµάτων καθώς και σε εργαζόµενους σε προγράµµατα άσκησης και υγείας.

---

 Τι παρουσιάζει

---

Παρουσιάζεται όλο το σύγχρονο φάσµα των ψυχολογικών µεθοδολογιών και τεχνικών που χρησιµοποιούνται πρωτίστως για την παρακίνηση, την ψυχολογική προετοιµασία και την ενίσχυση των αθλητών. Οι τεχνικές αυτές µπορούν να χρησιµοποιηθούν, βάσει της σύγχρονης έρευνας, σε όλες τις κατηγορίες υγιών και κλινικών πληθυσµών που επιθυµούν να ασκηθούν, όπως επίσης και στο µάθηµα της Φυσικής Αγωγής στο σχολείο. Ειδικότερα, για τα προγράµµατα άσκησης για υγεία που αναπτύσσονται τελευταία, οι ψυχολογικές αυτές τεχνικές, µπορούν να συµβάλουν θετικά στο να παραµείνουν για µεγάλο χρονικό διάστηµα τα άτοµα αυτά στα προγράµµατα, να νοιώθουν όµορφα και ευχάριστα. 

Οι βασικές ψυχολογικές στρατηγικές και δεξιότητες που αναπτύσσονται στο βιβλίο αυτό, στοχεύουν στο να βοηθήσουν τα άτοµα να νιώθουν καλύτερα µέσα από την εµπλοκή τους στα σπορ και βεβαίως να βελτιώνουν την απόδοσή τους.
Οι µηχανισµοί και οι στρατηγικές παρακίνησης, η χρήση της νοερής απεικόνισης, ο καθορισµός των στόχων, η θετική αυτο-οµιλία, η ενίσχυση των θετικών στάσεων προς τα σπορ, η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης, της προσοχής και της αυτοσυγκέντρωσης, καθώς και ο έλεγχος του στρες, αποτελούν και τον βασικό κορµό της ψυχολογίας της απόδοσης. Υπό αυτό το πρίσµα, µε λίγη φαντασία, µπορεί κανείς να χρησιµοποιήσει τις προτεινόµενες, από το βιβλίο αυτό, στρατηγικές σε πολλούς άλλους τοµείς της καθηµερινής ζωής.  

Επιπλέον, το παρόν βιβλίο είναι το πρώτο διαθέσιµο ηλεκτρονικό βιβλίο όσο αφορά την ψυχολογική υποστήριξη. Δεν έχει γραφτεί για ειδικούς. Αθλητές και αθλήτριες, αλλά και ελεύθερα αθλούµενοι µπορούν να εξασκούνται στα προτεινόµενα παραδείγµατα και τις πρακτικές. Αν κάτι δεν γίνεται κατανοητό, αξίζει να µελετήσει κανείς περισσότερο τα προτεινόµενα βιβλία, τις σχετικές ιστοσελίδες, τα παραδείγµατα από τα βίντεο που επιλέξαµε από το διαδίκτυο, και βεβαίως τα βίντεο που ετοιµάσαµε εµείς. 

---

 Οι καινοτομίες

---

Εκτός από τα κείμενα, τις ασκήσεις και τα παραδείγματα για πρακτική εφαρμογή, θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε, μέσα από 24 σχετικά βίντεο, που ετοιμάσθηκαν από την συγγραφική ομάδα, τις περιλήψεις των κεφαλαίων, όπως επίσης και τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζονται οι ψυχολογικές τεχνικές σε αθλητές ή αθλήτριες. Υπάρχουν επίσης συνδέσεις και σχολιασμός σε 26 βίντεο από το διαδίκτυο σχετικά με το θέμα, σε 38 σχετικές ιστοσελίδες, όπως επίσης και συνδέσεις σε 16 σχετικά βιβλία και άρθρα.

Τέλος, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας, είτε στα προσωπικά μας e-mail, είτε στο e-mail του Εργαστηρίου Ψυχολογίας της Άσκησης και Ποιότητας Ζωής» για παρατηρήσεις, σχόλια, απορίες ή περισσότερη  ενημέρωση. 

ΠΗΓΗ:http://lab.pe.uth.gr/psych/index.php?option=com_content&view=article&id=242%3A2016-02-05-09-26-13&catid=44%3A-a-&lang=el

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ .........

                                           

Μία διδακτική ιστορία… Σε μία παιδική ομάδα μπάσκετ με παιδιά ηλικίας 15 ετών, μία Κυριακή πρωί ημέρα παιχνιδιού, ο προπονητής λέει στους παίκτες του να βρίσκονται στο γήπεδο στις 10:45, με ώρα έναρξης του αγώνα στις 11:30. Δύο αθλητές δεν είναι συνεπείς και δεν εμφανίζονται καθόλου.

Ο προπονητής δεν ξέρει για ποιο λόγο δεν ήρθαν (δεν ειδοποίησαν) και έτσι φτιάχνει το πλάνο του χωρίς να υπολογίζει τους δύο παίκτες, που όμως είναι οι δύο καλύτεροι της ομάδας.

Φοβάται όμως να ρισκάρει και τελικά τους δηλώνει στη δωδεκάδα, ο αγώνας ήταν κρίσιμος βλέπετε. Η ώρα έναρξης του αγώνα φτάνει, αλλά για κάποιο λόγο καθυστερεί να ξεκινήσει και στις 11:35 εμφανίζονται τελικά οι δύο αθλητές.

Ενώ ο προπονητής έχει ήδη δηλώσει στα υπόλοιπα παιδιά αλλά και στη γραμματεία τη πεντάδα ξαφνικά αλλάζει γνώμη και βάζει τους δύο αθλητές βασικούς. (Η κρισιμότητα του αγώνα βλέπετε..) Ο αγώνας δυστυχώς χάθηκε με μεγάλη απογοήτευση όλων των παιδιών, γιατί η ομάδα δεν βρήκε ποτέ αγωνιστικό ρυθμό..

Την επόμενη Κυριακή δύο παίκτες που δεν είναι καλοί (χειρότεροι) δεν έρχονται στην ώρα τους και ο προπονητής τους βάζει τις φωνές και τους λέει ότι είναι πολύ κακό να αργούν στα ραντεβού της ομάδας αφήνοντας τους τελικά εκτός δωδεκάδας..

Λοιπόν τι έχετε να πείτε; Αυτή είναι μια πολύ συνηθισμένη ιστορία παιδιών – προπονητή.

Φίλε προπονητή, το πιο σημαντικό που πρέπει να καταλάβεις είναι ότι στις μικρές ηλικίες που πλάθονται χαρακτήρες έχεις τεράστια ευθύνη στις πλάτες σου, τα νέα παιδιά δεν είναι παιχνίδι, είναι ανθρώπινες υπάρξεις που έχουν συναισθήματα και σκέψεις κι εσύ πρέπει να τα σεβαστείς.

Είναι εύκολη η διαπαιδαγώγηση νέων παιδιών; Όχι καθόλου, εννοείται. Θέλει γνώση, θέλει ταλέντο, θέλει θάρρος της γνώμης σου, μπορεί να θέλει να χάσεις.. άραγε αντέχεις να χάσεις; Είσαι άξιος – αδέκαστος προπονητής; Δεν είναι εύκολο να είσαι δάσκαλος.. προπονητής.

Φίλε προπονητή, επεμβαίνεις στο παιχνίδι τους, είσαι -ίσως- ο πιο σημαντικός άνθρωπος γι’αυτά, άρα πρέπει να έχεις συναίσθηση της ευθύνης σου απέναντι στη ψυχοσωματική τους ανάπτυξη. Δικαιοσύνη και αξιοκρατία, γνωρίζεις τις λέξεις; Τι γνωρίζεις και πώς μπορείς να εφαρμόσεις αυτές τις δύο λέξεις στην ομάδα σου;

Φίλε προπονητή, πρέπει να ψάξεις βαθιά μέσα σου να βρεις γιατί κάνεις τον προπονητή στις μικρές ηλικίες. Μήπως γιατί θέλεις να γίνεις προπονητής μιας επαγγελματικής ομάδας; Μήπως γιατί θέλεις να αναλάβεις την Εθνική ομάδα; Ή μήπως γιατί πραγματικά σ’αρέσει το μπάσκετ και θέλεις να διδάξεις μικρά παιδιά; Ό,τι κι αν θέλεις ό,τι κι αν έχεις αποφασίσει, αν δουλεύεις σε μικρές ηλικίες μην αντιγράφεις προπονητές επαγγελματικών ομάδων, προπαντώς στη συμπεριφορά. Μελέτησε οπωσδήποτε βιβλία παιδαγωγικών και ψυχολογίας.

Διεύρυνε – ανανέωνε διαρκώς τις γνώσεις σου. Βελτιώστε τη συμπεριφορά σου. Εξέλιξε τις μεθόδους επικοινωνίας σου. Ασχολήσου προσωπικά με τον χαρακτήρα του κάθε παιδιού.

Άποψη μου, οι πιο σημαντικοί παίκτες σε μα ομάδα είναι οι δύο χειρότεροι σε τεχνικές ικανότητες, αυτοί που δεν μπορούν αγωνιστικά να κερδίσουν ένα παιχνίδι, οφείλεις σαν δάσκαλος – προπονητής να τους κρατήσεις στο γήπεδο, εξάλλου αυτοί θα σου δώσουν την επιτυχία.. «Γιατί;» με ρωτούν πολλοί «Τι είναι αυτά που λες;» μου λένε κάποιοι άλλοι.. Σιγά μην ασχοληθώ με τον άμπαλο, τον ατάλαντο, τον άσχετο.

Λοιπόν αρκετά, θεωρώ ότι αυτά τα παιδιά είναι στο γήπεδο με γνώμονα την αγάπη για το άθλημα και την ομάδα κι όχι για τη συμμετοχή, αν υπάρχει δικαιοσύνη απέναντί τους τότε το κίνητρό τους, η συμμετοχή τους στις προπονήσεις, η προσπάθειά τους θα είναι τόσο υψηλή που θα παρακινήσουν τους πάντες για πιο έντονη προσπάθεια.

ΝΑ γνωρίζεις ότι όταν έρχονται και προσπαθούν «σκοτώνουν» το φιλότιμο του βασικού παίκτη.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

Δώσε κίνητρο σ’αυτό το παιδί (με παρακίνηση κι ενθάρρυνση). Θα είναι το παράδειγμά σου. Μίλα με σεβασμό γι’ αυτόν στα υπόλοιπα παιδιά. Τότε σίγουρα η ομάδα σου θα πάει ένα σκαλοπάτι πιο μπροστά, θα το δεις, θα καταλάβεις.

Ήταν μία διδακτική ιστορία από τη σελίδα του Διονύση Γκιουλέα στο Facebook«Βasketball is life».

πηγή:http://athletes.gr

Το ταξίδι της Μαρίας

                    Το ταξίδι της Μαρίας είναι ένα πολύ γλυκό βίντεο για τον Αυτισμό...

Οι γονείς της Μαρίας παρατήρησαν από πολύ νωρίς ότι κάτι ήταν διαφορετικό με την κόρη τους, αφού από μωρό ακόμα, δεν ανταποκρινόταν στην αγκαλιά τους, δεν έπαιζε με τις κούκλες της αλλά τις έβαζε στη σειρά και γενικότερα φαινόταν να μη συνειδητοποιεί τι συνέβαινε γύρω της. Οι γιατροί της έδωσαν τη διάγνωση του Αυτισμού.

Σήμερα η Μαρία είναι δεκαπέντε χρονών και ζει με τον δικό της τρόπο ευτυχισμένη, αν και έχει αρκετές δυσκολίες. Για να μπορεί να τις ξεπερνάει, πρέπει να είναι συνεχώς οργανωμένη και να κάνει τα πάντα σύμφωνα με αυστηρό πρόγραμμα. Την αποδιοργανώνουν οι αλλαγές και οι εκπλήξεις και πολλές φορές δυσκολεύεται να κάνει πράγματα που είναι φαινομενικά απλά, όπως το να κλείσει ένα φερμουάρ. Δυσκολεύεται επίσης να κατανοήσει τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων και πολλές φορές φαίνεται αποκομμένη και κλείνεται στον δικό της κόσμο όπου νιώθει ασφάλεια.

Όμως οι γονείς της δεν απογοητεύονται. Αντίθετα, βλέπουν όλα αυτά που καταφέρνει και τις ξεχωριστές ικανότητες που έχει και χαίρονται. Χαίρονται όταν είναι κι αυτή χαρούμενη...

πηγή:http://psychologikiypostirixi.gr