Γιατί το παιδί μου να επιλέξει το άθλημα της Χειροσφαίρισης ;

‘’ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΤΜΠΟΛ ; ‘’

 ‘’ Γιατί το παιδί μου να επιλέξει το άθλημα της Χειροσφαίρισης ; ‘’

Το παιχνίδι της Χειροσφαίρισης είναι ένας αρμονικός συνδυασμός μεταξύ τριών μορφών της ανθρώπινης κίνησης, το τρέξιμο, το άλμα και η ρίψη.   Πρόκειται για ένα πλήρες και ιδανικό άθλημα επειδή φροντίζει την ισόμερη ανάπτυξη του σώματος καθώς και συντελεί στην καλλιέργεια των ψυχικών, κινητικών και διανοητικών χαρακτηριστικών του ανθρώπου.

Είναι ένας συνδυασμός φυσικών κινήσεων και σύνθετων ειδικών κινητικών δεξιοτήτων. και για αυτό τον λόγο η Χειροσφαίριση θεωρείται ένα σπουδαίο μέσο της Φυσικής Αγωγής που συμβάλλει θετικά στη επίτευξη στόχων της .

Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά είναι γεμάτα ενεργητικότητα, δυναμισμό και πολλές φορές και με έντονη επιθετικότητα. Πάνω σε αυτά τα χαρακτηριστικά των παιδιών είναι επίκαιρο και το συγκεκριμένο άρθρο έχοντας σαν σκοπό να αναδείξει την σημασία της Χειροσφαίρισης μέσω του παιχνιδιού ,  συμβάλλει στην ανάπτυξη των γνωστικών διαδικασιών όπως είναι  ανάλυση , η ταχύτητα αποφάσεων, η φαντασία, η δημιουργικότητα καθώς και στην ανάπτυξη των ηθικών προσόντων όπως η θέληση, η υπευθυνότητα, το ομαδικό πνεύμα, η συνεργασία , ο αλληλοσεβασμός ,η  άμιλλα, η συναγωνιστικότητα  και σκοπός του είναι να καταδείξει ότι η Χειροσφαίριση είναι πάνω από όλα ένα παιχνίδι.    

ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

Προσπαθούμε να συμμετάσχουν σε μια δραστηριότητα που τους δημιουργεί χαρά και επιφέρει θετικές εμπειρίες.

ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ

Μέσα από το χάντμπολ οι αθλητές βάζουν το στόχο στο σωστό επίπεδο (φιλοδοξία).

ΑΤΟΜΙΚΑ ΤΑΛΕΝΤΑ

Το Handball αποτελείται από πολλά άτομα ΠΟΥ ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑΛΕΝΤΑ, πρέπει να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουν και να αναπτύξουν αυτά τα ταλέντα. Στόχος είναι να βελτιωθούν τα καλύτερα χαρακτηριστικά του κάθε παίχτη καθώς και να αναπτύξουν και τις άλλες δεξιότητές του.

ΦΑΝΤΑΣΙΑ – ΤΑΧΥΤΗΤΑ – ΔΥΝΑΜΗ

Το Handball είναι ένα έντονο και γρήγορο άθλημα όπου οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται γρήγορα να αναπτύξουν την ταχύτητά και τη φαντασία τους.

Η δύναμη και η φυσική κατάσταση επιτυγχάνονται στην προπόνηση με ασκήσεις που πραγματοποιούνται σε υψηλό ρυθμό. Η καλή αντοχή και το ισχυρό σώμα είναι επίσης σημαντικό για τους παίχτες του Handball.

ΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΙ ΔHΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ

Το Handball είναι ένα εξαιρετικά τεχνικό άθλημα. Οι παίχτες χρησιμοποιούν τα χέρια και τα πόδια καθώς τριπλάρουν ή πασάρουν τη μπάλα. Η σωστή τεχνική θα πρέπει να είναι ουσιαστικό μέρος της προπόνησης. Η δημιουργικότητα των παιχτών της ομάδας μας είναι πολύ σημαντικό στοιχείο.

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΟΜΑΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ

Το Handball είναι ένα ομαδικό άθλημα και ατομικό ταυτόχρονα. Αυτό επιτυγχάνεται με την ανάπτυξη του σεβασμού για τον διπλανό μας και με τη κατανόηση ότι είμαστε όλοι διαφορετικοί σαν άνθρωποι. Σε κάθε περίπτωση στις δραστηριότητές μας σαν ομάδα θέλουμε να αναπτύξουμε την ιδέα της ανάληψης ευθύνης στους παίχτες και να δημιουργήσουμε τα θεμέλια για το ομαδικό πνεύμα.

ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ

Το θάρρος είναι σημαντικό! Το θάρρος είναι ατομικό και θα πρέπει να τονώνεται κάθε φορά. Θάρρος μπορεί να σημαίνει να κάνεις μια πάσα, να έρθεις στην προπόνηση ή να τολμήσεις να σουτάρεις εκατό φορές χωρίς να πετύχεις το στόχο. Θάρρος σημαίνει να τολμήσεις να αναλάβεις την ευθύνη σε δύσκολες στιγμές. Θάρρος είναι να τολμήσεις ένα πέναλτι σε κρίσιμο σημείο.

Γιατί πάνω από όλα το Χάντμπολ χτίζει  προσωπικότητες , με το σύνθημα μας :

 ‘’ Σήμερα αθλητές , αύριο καλύτεροι άνθρωποι !! ‘’

       ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΙΔΑΚΤΩΡ  ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΧΑΝΤΜΠΟΛ  ΤΟΥ LARISSA HANDBALL CLUB                     

                     ΓΚΟΥΡΑΒΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΕ ΓΟΝΕΙΣ ΠΑΙΔΙΩΝ-ΑΘΛΗΤΩΝ

Dr Alan Goldberg για του γονείς και τους νέους αθλητές.

 Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα κατά την παιδική άθληση είναι ο χρόνος παιξίματος. Και δίκαιο ή όχι είναι κάτι που το ορίζει ο προπονητής, αυτός αποφασίζει το ποιος παίζει και το χρόνο παιξίματος του καθενός.

   Όταν φεύγουμε από το σπορ για αναψυχή και πάμε στον ανταγωνισμό…ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟΥ. Είναι πολύ επώδυνο για τους γονείς να βλέπουν τα παιδιά τους να υποφέρουν και δεν υπάρχει μεγαλύτερο μαρτύριο στον αθλητισμό από το να είσαι στον πάγκο. Άρα είναι πολύ κρίσιμο  να κρατήσεις τα αισθήματά σου ΕΚΤΟΣ. Είναι σαν… όταν είμαστε συναισθηματικά φορτισμένοι, κανένας μας δεν σκέφτεται καθαρά και λέμε πραγματικά χαζά πράγματα. Άρα πρέπει να κρατήσουμε μια στάση ενός σοβαρού έμπειρου ενήλικα. Αυτό είναι το κλειδί.

   Κάτι άλλο που θεωρώ σημαντικό, είναι ότι οι γονείς πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι πρέπει να παροτρύνουν τα παιδιά τους, είτε τους αρέσει είτε όχι, να παίξουν το ρόλο που τους έχει αναθέσει ο προπονητής στην ομάδα. Έτσι οι ομάδες κερδίζουν. Έτσι μαθαίνεις να υποστηρίζεις τους συμπαίχτες σου και αν ο υποστηρικτικός σου ρόλος είναι να ‘‘έρχεσαι’’ από το πάγκο, μπορεί να μην σου αρέσει αλλά είναι πολύ κρίσιμο να μάθεις να παίζεις αυτό το ρόλο με όλες τις δυνάμεις σου και θέλουμε οι γονείς να υποστηρίζουν τα παιδιά τους, να τα ενθαρρύνουν να το κάνουν αυτό.

Αγαπητοί γονείς…θέλουμε να ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να διοχετεύουν την απογοήτευσή τους, το θυμό τους και την ενόχλησή τους, το  αίσθημα ότι ‘‘δεν είναι δίκαιο’’, στη σκληρή δουλειά. Θέλουμε αυτή τη δύσκολη κατάσταση του ότι δεν παίζει, να την χρησιμοποιήσει ως κίνητρο για να δουλέψει σκληρότερα και για να έχει μια πιο θετική στάση. Είναι πολύ εύκολο για τα παιδιά να υποκύπτουν στο τεράστιο βάρος της απογοήτευσης και να πικραίνονται. Και δεν το θέλεις αυτό. Θέλεις να τα ενθαρρύνεις να τη διοχετεύσουν εποικοδομητικά. Πιστεύω ότι αν τα παιδιά σας είναι αρκετά μεγάλα, είναι λογικό να τα ενθαρρύνετε  σαν να είναι έφηβοι. Είναι λογικό να τα ενθαρρύνετε να μιλήσουν στον προπονητή για το θέμα…

‘‘Κόουτς τι χρειάζεται να κάνω για να γίνω καλύτερος; Θέλω περισσότερο χρόνο, αλλά θέλω να γίνω καλύτερος. Άρα τι χρειάζεται για να γίνω καλύτερος  ;   ’’  

Τώρα  στην περίπτωση που το παιδί δεν είναι αρκετά μεγάλο για να μιλήσει στον ίδιο τον προπονητή , όταν θα μιλήσετε εσείς δημιουργείται μια πολύ ‘‘ευαίσθητη’’ και ‘‘δύσκολη’’ κατάσταση. Και αν είναι να μιλήσετε  στον προπονητή, καλό θα είναι η ερώτηση να είναι ενημερωτικής φύσης ‘‘Τι πρέπει να κάνει το παιδί μου για να βελτιωθεί;’’, ‘‘Τι πρέπει να κάνει για να γίνει καλύτερο;’’ Γιατί πιστεύω ότι το τελευταίο πράμα που θέλεις να κάνεις ως γονιός είναι να μπλέξεις σε μία συζήτηση με τον προπονητή, του στυλ: ‘‘το παιδί μου αξίζει να παίζει στην ομάδα’’, ‘‘και εσύ δεν τον ξεκινάς βασικό’’, ‘‘και το παιδί μου είναι καλύτερο από τον τάδε!!’’ γιατί πιστεύω ότι κάθε γονιός, έχει δεν έχει κάποια προοπτική, δεν παύει να είναι το παιδί σου…. και δίκαιο ή όχι είναι προνόμιο του προπονητή να αποφασίσει ΠΟΙΟΣ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΟΧΙ!! Και είναι πολύ βασικό ότι εσύ ως γονιός πρέπει να το αντιληφθείς αυτό και να βοηθήσεις το παιδί σου να τα αντιληφθεί όλα αυτά και να τα διαχειριστεί. Έτσι μπορεί το παιδί σου να μην έχει αρκετό χρόνο παιξίματος τώρα αλλά άμα δουλέψει σκληρά, και είναι αφοσιωμένος και ενθουσιώδης, μπορεί του χρόνου να έχει περισσότερη συμμετοχή, μπορεί τώρα να είναι νέος, μπορεί όταν θα αλλάξει κατηγορία να έρθει η σειρά του να παίξει να είναι η στιγμή του.   

 Άρα το να είσαι αναπληρωματικός και να είσαι στον πάγκο είναι ένας πολύ σκληρός ρόλος που κάποιος πρέπει να τον παίξει και πρέπει να θέλεις να βοηθήσεις το παιδί σου να παίξει με στυλ, με αξιοπρέπεια και ενθουσιασμό!!!!  

Η αξία του Αθλητισμού σήμερα

  

Η αξία του Αθλητισμού σήμερα

 Σε μία εποχή που οι εξελίξεις επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινότητά μας & κατά συνέπεια την υγεία & τη ψυχολογία μας ο αθλητισμός περισσότερο από ποτέ αποτελεί μία από τις σημαντικότερες διεξόδους στα τόσα αδιέξοδα της κοινωνίας μας.

Τα σύγχρονα πρότυπα που προβάλλουν την εικόνα του ωραίου του εύκολου & του γρήγορου έχουν επιδράσει αρνητικά στην διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών & των πραγματικών αξιών στη ζωή δημιουργώντας ψυχικά, σωματικά & πνευματικά ζητήματα στους αυριανούς ενήλικες. Αντιλαμβάνονται με λάθος τρόπο το νόημα τις ζωής ως ένα ατελείωτο πάρτι πνιγμένο σε ουσίες & καταστάσεις που εξευτελίζουν την ανθρώπινη αξία & επειδή το χρήμα είναι το απαραίτητο συστατικό για όλα αυτά, πρέπει να αποκτηθεί με κάθε μέσο....

Ο υγιής αθλητισμός αποτελεί την καλύτερη επένδυση στην προσωπικότητα του παιδιού, του εφήβου, του ενήλικα & της κοινωνίας μας γενικότερα. Το σημαντικότερο είναι να κάνεις το παιδί να αγαπήσει τη γυμναστική. Η χαρά της συμμετοχής, η ευεξία που προσφέρει η άσκηση, η επικοινωνία με συνομηλίκους που έχουν τον ίδιο σκοπό καθώς & η παρότρυνση του προπονητή είναι στοιχεία που έτσι & αλλιώς συμβάλλουν θετικά στην ψυχολογία του παιδιού.

Πιο αναλυτικά όμως η συστηματική ενασχόληση με τα σπορ συμβάλλει σημαντικά στα εξής:

• Το παιδί εξοικειώνεται με το σώμα του & κατανοεί τους ρόλους του ανθρώπινου συστήματος.
• Μαθαίνει ότι η καλή κατάσταση της υγείας του επηρεάζεται από την άσκηση, τη διατροφή, το κάπνισμα, το αλκοόλ κ.α.
• Αναπτύσσει δεξιότητες όπως δύναμη, ευλυγισία, ταχύτητα, αντοχή, ισορροπία, συντονισμό, έκφραση, αντίληψη κ.α. που θωρακίζουν άμεσα το επίπεδο της υγείας και αποκτά καλύτερη υποδομή για το μέλλον.
• Δίνεται η δυνατότητα θεραπείας & πρόληψης διαφόρων σωματικών δυσμορφιών & βελτιώνεται η στάση σώματος.
• Καθορίζει στόχους, συγκεντρώνεται, τηρεί κανόνες και διδάσκεται αξίες της ζωής γενικότερα.
• Έχει θετική στάση απέναντι στη ζωή γιατί σημασία δεν έχει πάντα η νίκη σημασία έχει εάν πέσει να ξανασηκωθεί.
• Λειτουργεί ομαδικά, αποκτά σπουδαία πρότυπα, έχει καλύτερη διαύγεια πνεύματος & σαφέστατα οι παρέες που επιλέγει είναι αυτές που του ταιριάζουν.

         Ο Αθλητισμός λοιπόν είναι επένδυση στην διαμόρφωση προσωπικότητας καθώς & στην προαγωγή της υγείας ενός παιδιού. Αργότερα ως έφηβος & νέος που οι ορμές αυξάνονται & πρέπει να διοχετευτεί η ενεργητικότητά του με τον πιο υγιή τρόπο… τι καλύτερο από το επιλέγει στον ελεύθερο χρόνο του να συνεχίζει το αγαπημένο του σπορ & τα ενδιαφέροντά του να είναι τέτοια που να του χαρίζουν διάθεση για ζωή μακριά από ανασφαλείς, επικίνδυνους δρόμους που οδηγούν σε περίεργα μονοπάτια…

Σώμα, ψυχή, πνεύμα είναι άμεσα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Το σώμα είναι το σπίτι της ψυχής & του πνεύματος. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να κινείται. Όταν φροντίζουμε για την καλή λειτουργία του ανθρώπινου συστήματος τότε αυτομάτως βοηθάμε τον εαυτό μας να απελευθερωθούν & άλλες ικανότητες που είναι μέρος της προσωπικότητας μας. Καθένας μας είναι ιδιαίτερος & χαρισματικός αρκεί να ανακαλύψουμε τα ταλέντα μας. Η ευτυχία βρίσκεται εκεί.

Το να είμαστε χρήσιμοι άνθρωποι είναι το νόημα της ζωής. Το να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας και να είμαστε ευγνώμονες για την ύπαρξή μας είναι το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας.

Το ταξίδι της ζωής λοιπόν… θέλει εφόδια που λέγονται ΑΞΙΕΣ.

Μαρίνα Αθανασίου

Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού

Να χάνεις και να θες να κάνεις προπόνηση!

             Να χάνεις και να είσαι σε θέση να επανέλθεις, να απογοητεύεσαι και να δουλεύεις, να παλεύεις....                                     

                                                      

Ο αθλητισμός προσφέρει για τους συμμετέχοντες τη δυνατότητα να αναπτύξουν δεξιότητες και έννοιες, οι οποίες θα συμβάλλουν στη δόμηση μιας «λειτουργικής» προσωπικότητας. Δεξιότητες όπως η υπευθυνότητα, η συνέπεια, η αυτονομία θα βοηθήσουν να προσαρμοστεί στις όποιες υποχρεώσεις της «ενήλικης» καθημερινότητας. Ταυτόχρονα, κύριο όφελος του αθλητισμού, είναι το ότι παρέχει στον συμμετέχοντα τη δυνατότητα να αποκτήσει δεξιότητες με τη βοήθεια των οποίων θα ανταπεξέλθει σε «δύσκολες» συνθήκες της εξέλιξής του.

Οι έρευνες δείχνουν ότι για να βρεθεί ένας αθλητής σε υψηλό επίπεδο χρειάζεται να μπορεί να διατηρεί το κίνητρό του σε υψηλά επίπεδα στις δυσκολίες και τις όποιες αποτυχίες, όχι μόνο στις επιτυχίες

Όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, αναδεικνύεται το πόσο μεγάλη επιθυμία έχει ο αθλητής για να πετύχει το στόχο του. Αν η καριέρα δομείται σε πρόωρη επιτυχία, δεν εξασφαλίζεται παράλληλα και η αντίστοιχη συνέχεια. Το αντίθετο μάλλον! Εκείνοι που πέτυχαν σε μικρή ηλικία και δεν βίωσαν την έννοια της αποτυχίας, δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στο μέλλον στις όποιες δυσκολίες προέκυψαν. Τους έλειψαν τα «αντισώματα» απέναντι στα συναισθήματα που δημιουργούν οι αποτυχίες, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν πρόωρα σε εγκατάλειψη.

Αν υπάρχει η άποψη ότι ο αθλητισμός είναι μέρος της ζωής του ανθρώπου, είναι απαραίτητο να εκπαιδευθεί στο «πώς να ξεπερνά τις δυσκολίες». Πώς μπορεί να συνεχίσει να δουλεύει μετά από ένα αποτυχημένο αποτέλεσμα, πώς είναι να πηγαίνει στην προπόνηση την επόμενη ημέρα μιας μεγάλης ήττας και να δουλεύει για να βελτιωθεί, πως θα διαχειριστεί τον εαυτό του και τα συναισθήματά του όταν διανύει μια δύσκολη περίοδο σε θέματα απόδοσης. Πώς μπορεί να «πείσει» τον εαυτό του να συνεχίσει όταν «τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά».

Έτσι θα είναι και η υπόλοιπη ζωή του: Επιτυχίες που δίνουν ενέργεια για τη συνέχεια και αποτυχίες για να «ενδυναμώσει» το θέλω του! Και όσο περισσότερο «αντιστέκεται» στις όποιες αποτυχίες, τόσο περισσότερη αυτοπεποίθηση αποκτά. Αισθάνεται ικανοποίηση από το «να μην το βάζει κάτω!».

Αυτό προσφέρει και ο αθλητισμός σαν τεράστιο εφόδιο, να συνεχίσεις να δουλεύεις χωρίς να έχεις την ενεργοποίηση που σου δίνει η επιτυχία, να δουλεύεις με το «πείσμα» που σου δίνει ο εαυτός σου. Από σεβασμό προς εκείνον και την προσπάθεια που έχει κάνει μέχρι τώρα!       

Γιάννης Ζαρώτης - Ψυχολόγος - Αθλητικός Ψυχολόγος     

πηγή:http://www.psychology.org.gr    

                                                                                                                                                    

Ποιο άθλημα είναι η σωστή επιλογή, με βάση την προσωπικότητα του παιδιού μου ;

 Ποιο άθλημα να επιλέξετε, με βάση την προσωπικότητα του παιδιού σας 

   Ο αθλητισμός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να μάθουν τα παιδιά σας πως να είναι ενεργά μέλη μιας ομάδας και πώς να δέχονται προκλήσεις. Μπορεί να βοηθήσει τα ντροπαλά παιδιά να κοινωνικοποιηθούν και να διδάξει σε κάθε παιδί πώς να ενσωματώσει τις σωματικές δραστηριότητες στην καθημερινή του ζωή με έναν ευχάριστο τρόπο. Ο αθλητισμός προσφέρει πολύτιμα οφέλη όπως η κοινωνικοποίηση, η εκμάθηση συμμόρφωσης σε κανόνες, και η συναίσθηση ευθύνης για τις πράξεις τους, διδάγματα που μπορούν να εφαρμοστούν και σε άλλους τομείς της καθημερινής τους ζωής.

    Η προσωπικότητα ενός παιδιού μπορεί να σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με το ποιο άθλημα θα επιλέξει τελικά να αφοσιωθεί, και ποια αθλήματα θα απορρίψει. Από την καλαθοσφαίριση και το ποδόσφαιρο στο κολύμπι και στην υδατοσφαίριση τα περισσότερα αθλήματα διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό όσον αφορά τις εμπειρίες που προσφέρουν και τις προσωπικότητες που μπορούν να ικανοποιήσουν καλύτερα. Παρακάτω υπάρχουν μερικές συμβουλές για το πώς μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να βρει το πάθος του σε ένα άθλημα που συμπληρώνει την προσωπικότητά του.

• ·         Διευρύνετε τη γκάμα επιλογών τους

Προκειμένου τα παιδιά να επιλέξουν ένα άθλημα που τους ταιριάζει, θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε ένα ευρύ φάσμα διαθέσιμων επιλογών. Η προσωπικότητα, η αθλητική ικανότητα, η προσβασιμότητα σε εξοπλισμό και το επίπεδο των ενδιαφερόντων τους είναι όλα καθοριστικοί παράγοντες εξεύρεσης της τέλειας δραστηριότητας. Κάντε ό,τι μπορείτε για να τους δείξετε όλες τις διαθέσιμες δυνατότητες, και έτσι θα τους επιτραπεί να επιλέξουν και να απορρίψουν περισσότερα από ένα αθλήματα. Μπορεί να υπάρξουν δοκιμές και εσφαλμένες επιλογές μέχρι να βρουν αυτό που λειτουργεί καλύτερα γι΄ αυτούς. Αυτό μπορεί να σημαίνει αγορά εξοπλισμού που πολλές φορές δεν χρησιμοποιείται, καθώς και πολλές πιθανές προσπάθειες και αποτυχίες, αλλά βάλτε τα δυνατά σας να είστε υπομονετικοί. Βεβαιωθείτε ότι θα ασχοληθεί με κάθε άθλημα αρκετό καιρό, ώστε να κατανοήσει πλήρως το παιχνίδι, αλλά αν δεν φαίνεται να συνεχίζει να απολαμβάνει την πρακτική του αθλήματος, επιτρέψτε του να προχωρήσει και να ακολουθήσει άλλες επιλογές.

• ·         Ωθήστε τους στην επιτυχία

Εάν το παιδί σας περνάει τον περισσότερο χρόνο του μπροστά στην τηλεόραση, το να το ξυπνάτε νωρίς το πρωί για να τρέχει γύρω από ένα γήπεδο ποδοσφαίρου   μπορεί να το κάνει  να αρνηθεί πεισματικά τη συμμετοχή του. Από την άλλη πλευρά, η προσπάθεια να διδαχθεί ένα  υπερδραστήριο παιδί να τελειοποιεί την κίνησή του σε ένα άθλημα υπομονής μπορεί να  το οδηγήσει σε πρόωρη απογοήτευση. Προσπαθήστε να βρείτε δραστηριότητες που συνδέονται στενά με την προσωπικότητά του παιδιού και το επίπεδο δραστηριότητας που θα το κάνει ευτυχισμένο.

Αθλήματα υψηλής δραστηριότητας: Στίβος, χορός, χόκεϊ, πολεμικές τέχνες

Αθλήματα χαμηλής δραστηριότητας: γκολφ, μπόουλινγκ, ξιφασκία, τοξοβολία

Αθλήματα για εσωστρεφή άτομα: γυμναστική, τένις, γιόγκα, κολύμπι

Αθλήματα για εξωστρεφή άτομα: ποδόσφαιρο, μπέιζμπολ, χάντμπολ, μπάσκετ

• ·         Αποφύγετε να μεταδώσετε τις δικές σας προτιμήσεις-εμπειρίες.

Προσπαθήστε να μην επηρεάσετε τις προτιμήσεις του παιδιού σας με βάση τις προσωπικές σας εμπειρίες. Μπορεί να ήσασταν ένα αστέρι στο γήπεδο ποδοσφαίρου στα νιάτα σας, αλλά αυτό δεν σημαίνει κατ 'ανάγκη ότι το παιδί σας θα βρει το ίδιο πάθος για το άθλημα.

Αν το παιδί σας επιλέξει ένα άθλημα που οι προπονήσεις γίνονται νωρίς το πρωί ή αργά το βράδυ που εσείς θέλετε να ξεκουραστείτε ή εργάζεσθε προσπαθήστε να ..θυσιαστείτε κάποιες φορές και να βρείτε άλλους γονείς παιδιών που βρίσκονται στην ίδια ομάδα και να μοιραστείτε τις μετακινήσεις.

Ίσως έχετε ένα ντροπαλό παιδί που παλεύει να κάνει φίλους ,θα ήταν δελεαστικό να το κατευθύνετε προς τα αθλήματα που είναι εκ φύσεως ατομικά, όπως το τένις, για να το βοηθήσετε να κάνει ένα ξεκίνημα. Αλλά πρέπει να τονιστεί, επίσης, η σημαντικότητα ώθησης των παιδιών σε αθλήματα που αισθάνονται άνετα. Εάν τα παιδιά σας δείχνουν ενδιαφέρον για ένα άκρως δυνατό άθλημα, μπορεί να είναι μια καλή ευκαιρία να τους ενθαρρύνετε να το εξερευνήσουν, αλλά ταυτόχρονα να είστε ευέλικτοι μαζί τους αν το θεωρήσουν δυσάρεστο και μετανιώσουν μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα.

Η εξεύρεση του σωστού αθλήματος για την προσωπικότητα του παιδιού σας μπορεί να είναι περίπλοκη, και η αναζήτηση δεν είναι πάντα εύκολη. Είναι σημαντικό να παραμείνει ευέλικτη, αλλά και αρκετή ώστε να εξασφαλίσει στο παιδί σας την ευκαιρία να βιώσει πραγματικά κάθε άθλημα στο οποίο δείχνει ενδιαφέρον. Μάλιστα πολλές φορές τα παιδιά μας μπορεί να μας πούνε τι είναι σωστό για αυτούς. Εμείς απλώς πρέπει είμαστε συνοδοιπόροι τους, ακολουθώντας την κατεύθυνση που εκείνα ανακαλύπτουν ως καταλληλότερη για τον εαυτό τους.

Πηγή:http://www.sparkpe.org

Η υπομονή στον αθλητισμό ως πνευματικό εργαλείο

Η υπομονή στον αθλητισμό ως πνευματικό εργαλείο: πώς την αναπτύσσουμε;

  Ξεκίνησα να γράφω το συγκεκριμένο κείμενο με αφορμή καθημερινά περιστατικά που βιώνω όντας στο χώρο του αθλητισμού. Τελικά, χρειάστηκα πολύ χρόνο και υπομονή για να γράψω για την “υπομονή"! Η αλήθεια είναι ότι ενώ μιλάμε συχνά για αυτή, ακούμε τη λέξη σχεδόν καθημερινά, δύσκολα την προσδιορίζουμε και ακόμα πιο δύσκολα τη μαθαίνουμε και την πράττουμε οι ίδιοι, πόσο μάλλον να την εκπαιδεύσουμε ή ενισχύσουμε σε άλλους. Ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε στην εποχή των γρήγορων και εύκολων λύσεων (τεχνολογία, αυτοματοποίηση, μεγάλη ποικιλία αγαθών) και της απαίτησης άμεσων αποτελεσμάτων - εξάλλου συνεχώς ακούμε "το αποτέλεσμα μετράει, όσο γρηγορότερα και όσο περισσότερα τόσο καλύτερα” -, παράγοντες που δε βοηθάνε στο ελάχιστο την ανάπτυξη της υπομονής γενικότερα στη ζωή μας. 

Τι εννοούμε όμως με τον όρο υπομονή; Ονομάζουμε έτσι, την τάση του ανθρώπου να περιμένει ψύχραιμα όταν έρχεται αντιμέτωπος με απογοήτευση, δυσκολίες/αντιξοότητες ή ταλαιπωρία/πόνο (Schnitker, 2012).  Μιλώντας για υπομονή, μπορούμε να αναφερθούμε σε περιστατικά στην καθημερινότητά μας, όπως από το να περιμένουμε ψύχραιμα σε ένα φανάρι ή σε μια ουρά σε ταμείο καταστήματος, μέχρι το να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα υγείας ή μία δυσλειτουργική κατάσταση π.χ. στο οικογενειακό, σχολικό ή εργασιακό περιβάλλον.Ας μιλήσουμε όμως για την υπομονή στο πλαίσιο του αθλητισμού, που αποτελεί και την πηγή του ενδιαφέροντός μας στο παρόν άρθρο. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι η υπομονή είναι αρετή και στο χώρο των σπορ. Γιατί; Φανταστείτε για παράδειγμα τις παρακάτω συνθήκες είτε ως αθλητές, προπονητές, γονείς, είτε ακόμα και ως διοικήσεις συλλόγων:

•  η απόδοση δεν είναι η επιθυμητή (προπόνηση, αγώνα), 
•  δεν υπάρχει εμφανής άμεση βελτίωση,   
•  πίεση και διαχείριση αποτελέσματος αγώνα (είτε θετικού, είτε αρνητικού) και κατά τη διάρκεια αυτού,
•  τραυματισμοί,
• λιγότερος χρόνος συμμετοχής από το “αναμενόμενο”, 
• μετάβαση από την εφηβική στην πρώτη ομάδα, 
• λάθη (ιδίων, συμπαικτών, προπονητών), 
• “αμφισβητούμενες" αποφάσεις διαιτητών,
• μη τήρηση οδηγιών (π.χ. του προπονητή σε κάποιο τάιμ ουτ), 
• έλλειψη ενδιαφέροντος για προπόνηση ή (θεωρητικά) “εύκολο” αγώνα,
• χτίσιμο συνοχής ομάδας

Πώς αντιδράτε σε αυτές; Πώς πιστεύετε ότι θα αντιδρούσατε σε δεύτερο χρόνο, με μια άλλη ματιά, πιο θετική; Ακούω συχνά τους αθλητές να λένε “δεν είχαμε υπομονή και έτσι δεν κάναμε αυτό που ξέραμε”. Ας παραδεχτούμε, λοιπόν, ότι όταν χάνουμε την υπομονή μας συνήθως οι αποφάσεις μας και εν τέλει οι συμπεριφορές / πράξεις μας δεν είναι οι επιθυμητές με αποτέλεσμα τη μειωμένη απόδοση. Πώς όμως μπορούμε να βελτιώσουμε την υπομονή μας; 

Αρχικά, είναι σημαντικό να έχουμε υπόψη ότι υπομονή δε σημαίνει παθητικότητα και η ανάπτυξή της απαιτεί εξάσκηση, επιμονή και προσπάθεια:

 Έχω ρεαλιστικές προσδοκίες, εστιάζω στη διαδικασία και προσαρμόζομαι στο παρόν. Στο δρόμο της αθλητικής πορείας των ατόμων είναι αναγκαία η τοποθέτηση ρεαλιστικών στόχων. Μερικές φορές έχοντας βιώσει ένα γρήγορο επίτευγμα, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, αναμένουμε να συμβαίνει το ίδιο κάθε φορά, χωρίς να έχουμε αξιολογήσει την κατάστασή μας και κατά πόσο είμαστε προετοιμασμένοι σωστά. Το γεγονός αυτό μπορεί να θρέψει την ανυπομονησία μας όταν τελικά τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα περιμένουμε και ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια κατάσταση που χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να ολοκληρωθεί ή να ξεπεραστεί. Η βελτίωση, η εξέλιξη ή/και η επιτυχία έρχεται μέσα από προσπάθεια και αυτό απαιτεί τον ανάλογο χρόνο. Επομένως, όταν τα πράγματα πάνε στραβά, αντί να αποθαρρυνθούμε και να παραιτηθούμε, ας επαναπροσδιορίσουμε το πλάνο μας εστιάζοντας στη διαδικασία, στο έργο μας. Η επικέντρωσή μας περισσότερο στη διαδικασία παρά στο χρόνο ολοκλήρωσης, βοηθά και στο να κατευθύνουμε τη συγκέντρωσή μας στην παρούσα στιγμή. 

 Επιλέγω να είμαι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος, αναγνωρίζοντας τα εμπόδια ως προσωρινά. Ενισχύουμε την υπομονή μας όταν βλέπουμε τα εμπόδια με μια πιο λειτουργική ματιά, ως μια απαραίτητη ανατροφοδότητη προκειμένου να φτάσουμε τις δυνατότητές μας και επομένως προσωρινά. Εστιάζοντας όπως είπαμε στη διαδικασία, αντί να εγκλωβιστούμε στην αρνητική σκέψη “Γιατί συμβαίνει σε μένα αυτό;” ας αναρωτηθούμε π.χ. στην αρχή κάθε προπόνησης “Τι μπορώ να κάνω σήμερα για να έρθω πιο κοντά στο σημείο που θέλω να φτάσω;”

Αναγνωρίζω / εντοπίζω τα ερεθίσματα και ανακαλύπτω την ενοχλητική κατάσταση.  Η ενημερότητά μας για το τι μας προκαλεί ανυπομονησία, άγχος, ένταση, αναστάτωση, χάσιμο ελέγχου στο γήπεδο, βοηθά στη μείωση συχνότητας της ανυπομονίας. Κάνοντας μια λίστα με όλα όσα μας προκαλούν τα παραπάνω, ένα scouting του εαυτού μας δηλαδή (π.χ. πότε, γιατί και πού στο γήπεδο έχω την τάση να χάνω τον έλεγχο) μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τα σωματικά και πνευματικά σημάδια, πότε γινόμαστε ανυπόμονοι, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αναπτύξουμε μια διαφορετική στρατηγική. Τι συμβαίνει όταν είμαστε ανυπόμονοι; Ποια είναι τα συναισθήματά μας; Τι αλλαγές μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε το επίπεδο της ανυπομονησίας μας; Κατανοώντας τη, μας δίνεται η ευκαιρία να μάθουμε από αυτή.

Μαθαίνω να χαλαρώνω. Μπορεί η ανάπτυξη υπομονής να απαιτεί χρόνο, καθώς προϋποθέτει αλλαγή της στάσης μας, ωστόσο, μπορούμε να μάθουμε άμεσα πώς να χαλαρώνουμε χρησιμοποιώντας τεχνικές χαλάρωσης. Όταν αντιλαμβανόμαστε ότι χάνουμε την υπομονή μας, μπορούμε να κάνουμε μια παύση, να πάρουμε μερικές βαθιές αναπνοές με αργό ρυθμό από τη μύτη, εκπνέοντας πολύ αργά από το στόμα.

Όπως στη ζωή, έτσι και στον αθλητισμό, τα πράγματα δεν γίνονται πάντα όπως έχουν σχεδιαστεί. Απρόσμενα γεγονότα συμβαίνουν συνέχεια, όπως τραυματισμοί ή διάφορα περιστατικά κατά τη διάρκεια του αγώνα που μπορούν να μας αποπροσανατολίσουν. Μαθαίνουμε να αποδεχόμαστε αυτό που συμβαίνει και εφαρμόζουμε ένα δεύτερο πλάνο (βάσει των όσων είπαμε παραπάνω).      

Η υπομονή δεν εγγυάται την επιτυχία, αλλά δημιουργεί ένα περιβάλλον που ευνοεί την επιτυχία. Έρχεται σε αντίθεση με το φόβο, την ανησυχία και την αμφιβολία. Προδιαθέτει τον αθλητή / προπονητή να αποδώσει καλά και επιτρέπει στο ταλέντο να ξεδιπλωθεί. Αρκεί να μην ξεχνάμε ότι έχει τις ρίζες της στην πεποίθηση ότι μπορούμε να υπερνικήσουμε τις δυσκολίες.

 Δήμητρα Νούλα

Αθλητική Ψυχολόγος MSc

Πηγή:Sport Psychology

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΝΑ ΑΥΞΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ ΤΟΥΣ

   ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΝΑ ΑΥΞΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ ΤΟΥΣ

                                                          

Με τη λέξη αυτοπεποίθηση εννοούμε τη σιγουριά στις ικανότητες και τις δυνάμεις μας καθώς, επίσης και την πίστη ότι μπορούμε να καταφέρουμε τους στόχους και τα όνειρα μας. Σε ότι αφορά στους αθλητές η αυτοπεποίθηση χωρίζεται σε εκείνη που αποτελεί χαρακτηριστικό προσωπικότητας και συχνότερα θα τη βρούμε με τον όρο αυτοεκτίμηση, και σε εκείνη που αποτελεί χαρακτηριστικό κατάστασης και θα την συναντήσουμε ως αγωνιστική αυτοπεποίθηση.

   Στην Αθλητική Ψυχολογία το ζήτημα της αυτοπεποίθησης είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την απόδοση καθώς φαίνεται ότι όσο μεγαλύτερη είναι η αυτοπεποίθηση τόσο καλύτερη και υψηλότερη η απόδοση. Ωστόσο, τα ερευνητικά αποτελέσματα δείχνουν ότι τόσο οι αθλητές με χαμηλή αυτοπεποίθηση, όσο και εκείνοι με τις υπέρμετρες μη ρεαλιστικές φιλοδοξίες, αποτυγχάνουν να αποδώσουν τα μέγιστα στον αγώνα για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

   Αυτό που τονίζουμε στους αθλητές/τριες  είναι ότι δεν είναι αναγκαίο να πιστεύουν πάντα ότι θα νικήσουν, αλλά ότι πρέπει να προσπαθούν και ότι μπορούν να αποδώσουν ανά πάσα στιγμή σύμφωνα με τις δυνατότητες τους, την προετοιμασία τους και να τα καταφέρουν όσο καλύτερα γίνεται τη δεδομένη χρονική στιγμή του αγώνα, ανεξάρτητα από τον αντίπαλο ή τις αγωνιστικές συνθήκες. Το να πιστεύει ο αθλητής ότι μπορεί να αναπτύξει και να αξιοποιήσει όλο το εύρος των δυνατοτήτων που το ταλέντο του αλλά και η προπόνηση, του έχουν δώσει, είναι σημαντικό στοιχείο της αυτοπεποίθησης.

Οι προπονητές είναι πολλές φορές υπεύθυνοι για τη βελτίωση ή τη μείωση του αισθήματος σιγουριάς ενός αθλητή. Είναι εκείνοι που οφείλουν να μάθουν στο άτομο να επεξεργάζεται και να αναλύει με το σωστό τρόπο τις πληροφορίες από το σώμα του, την προπόνηση του, τον αγώνα ώστε να νιώθει σιγουριά και να έχει υψηλότερα κίνητρα για τον επόμενο αγώνα ή προπόνηση. Είναι εκείνοι που μπορεί να βοηθήσουν τον αθλητή να αυξήσει τα επίπεδα της σιγουριάς μέσω της ανατροφοδότησης, της αξιολόγησης και της επεξεργασίας των πληροφοριών σε συνεργασία μαζί του. Πολλές φορές ότι «χτίζει» ο αθλητής με την προπόνηση χάνεται μέσα σε μια κακή ψυχολογία γιατί ένας πολύ σημαντικός παράγοντας στη ζωή του – ο προπονητής – έχει λειτουργήσει με τέτοιο τρόπο ώστε έχει καταφέρει να το «γκρεμίσει».

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που πρέπει να γνωρίζουν και να έχουν κατά νου, είναι η σημαντικότητα του αισθήματος της επιτυχίας για τους αθλητές. Οι προπονητές πρέπει να επιλέγουν διεργασίες και να εξασφαλίζουν ότι ο αθλητής τους θα έχει σημαντικό αριθμό επιτυχημένων εμπειριών κατά τη διάρκεια της προπόνησης αλλά και των αγώνων και συνεχές αίσθημα προόδου και βελτίωσης.

• Η σωστή τοποθέτηση στόχων από τη μεριά του προπονητή με βάση τις ικανότητες του αθλητή του,
• η αποφυγή σύγκρισης με τους άλλους αθλητές,
• η σταδιακή αύξηση ερεθισμάτων στην προπόνηση μέσω της οποίας ο αθλητής θα βιώνει εξέλιξη και βελτίωση,
• η δίκαιη συμπεριφορά απέναντι σε όλους,
• η διαρκής λεκτική πειθώ προς τους αθλητές,
• η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης και όχι αμφισβήτησης απέναντι του,
• οι σωστοί επικοινωνιακοί δίαυλοι και
• η διάθεση για υπεύθυνη και ώριμη κουβέντα με τους αθλητές,

είναι σημαντικά στοιχεία και δεξιότητες που θα πρέπει να έχουν οι προπονητές προκειμένου να κάνουν τους αθλητές τους να αισθάνονται ασφαλείς και κατά συνέπεια με αυξημένη αυτοπεποίθηση.

Επιπλέον:

• Η παρατήρηση,
• η χρήση των τεχνολογιών (video κ.α.) για τη δημιουργία σωστής ανατροφοδότησης αναφορικά με τεχνικά στοιχεία,
• η εκλογίκευση του αποτελέσματος μέσω της συζήτησης και της καταγραφής λαθών και
• η ανίχνευση εναλλακτικών λύσεων – ασκήσεων για την επόμενη φορά ώστε να μην επαναληφθεί ένα κακό αποτέλεσμα

είναι γνώσεις και πρακτικές που πρέπει να χρησιμοποιεί ο προπονητής σε συνδυασμό με τους αθλητές για τη βελτίωση και αύξηση της αυτοπεποίθησης.

Οι αρχάριοι αθλητές χρειάζονται περισσότερο καθοδήγηση και λεκτική υποστήριξη από τους προπονητές, σε σχέση με τους έμπειρους αθλητές οι οποίοι νιώθουν και αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά μέσω της επεξήγησης και της ερμηνείας με πιο επιστημονικούς όρους  του αποτελέσματος, αλλά και της δημιουργίας πλάνου στο οποίο θα είναι συνεργοί και θα αλληλεπιδράσουν με τον προπονητή τους.

Σε όλες τις περιπτώσεις είναι σημαντικό να τονίζεται από τους προπονητές ότι μια αποτυχημένη προσπάθεια και ένα κακό αποτέλεσμα δεν είναι απόρροια της έλλειψης ταλέντου αλλά της μειωμένης προσπάθειας και των λαθών που έγιναν κατά τη διάρκεια του αγώνα ή της προπόνησης.

Αν θα προσπαθούσαμε να δώσουμε κάποιες οδηγίες προς τους προπονητές προκειμένου να βοηθήσουν τους αθλητές τους να αυξήσουν την αυτοπεποίθηση τους αυτές θα ήταν:

• Εξηγήστε την αξία των ασκήσεων που κάνετε στην προπόνηση και συνεργαστείτε με τους αθλητές ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν σε τι θα τους βοηθήσει αυτό που εκτελούν και γιατί θα γίνουν καλύτεροι αν βελτιωθούν σε αυτές τις ασκήσεις
• Εστιάστε στην προσωπική τους εξέλιξη και βελτίωση και όχι στην αρνητική  σύγκριση με κάποιον αντίπαλο ή άλλο μέλος της ομάδας.
• Επιβραβεύστε τους για την επιμονή και την προσπάθεια τους.
• Δώστε την ίδια σημασία σε εκείνους που τα καταφέρνουν λιγότερο καλά σε σχέση με εκείνους που είναι καλύτεροι.
• Εξηγήστε την αξία των λαθών και μάθετε στους αθλητές τρόπους να επανακάμπτουν μετά από μια  αποτυχία.
• Χρησιμοποιήστε πρότυπα στην προπόνηση (καλύτερους αθλητές ακόμη και στο ίδιο σας το γκρουπ) όχι όμως με διάθεση σύγκρισης αλλά με διάθεση να χρησιμοποιηθούν ως κίνητρο για τους υπόλοιπους.
• Μην αποφεύγετε την ευθύνη των λαθών ή αποτυχιών σας, και μάθετε και τους αθλητές να μην  φοβούνται και να μην μένουν καθηλωμένοι στην απογοήτευση. Ένας προπονητής που αναλαμβάνει τις ευθύνες του δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς στους αθλητές του και τους μαθαίνει ότι και οι ίδιοι δεν πρέπει να βρίσκουν δικαιολογίες για την κακή τους απόδοση.
• Δώστε δεύτερες ευκαιρίες όταν χρειάζεται και μην απειλείται με τιμωρίες ή βγάζετε έξω από το παιχνίδι με το πρώτο λάθος κάποιον αθλητή ειδικά αν πρόκειται για αρχάριους ή χαμηλότερου επιπέδου αθλητές.
• Δώστε θετική ανατροφοδότηση και ενισχύστε τους αθλητές σε ότι αφορά στις δυνατότητες τους για την επίτευξη των στόχων τους.
• Μετατρέψτε στο μυαλό σας αλλά και στο μυαλό του αθλητή το άσχημο αποτέλεσμα από απειλή σε πρόκληση
• Ενθαρρύνετε τους αθλητές να ρωτούν αν δεν καταλαβαίνουν κάτι και εξηγήστε τους ώστε να νιώθουν σιγουριά.
• Κάντε τους να νιώσουν σημαντικοί για την ομάδα αλλά και για εσάς
• Κάντε ανατροφοδότηση με το πέρας του χαμένου αγώνα, βρείτε τι έφταιξε και επαναπροσδιορίστε τους στόχους της επόμενης ημέρας
• Παραμείνετε θετικοί στη σκέψη, μεταφέρετε στους αθλητές ότι μπορούν να επανακάμψουν παρά την όποια δυσκολία και ενισχύστε τους την πεποίθηση ότι πρέπει να συνεχίζουν να προσπαθούν για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
• Ενεργείστε οι ίδιοι με αυτοπεποίθηση ως προπονητές ώστε να δώσετε τα σωστά μηνύματα.

ΦΡΟΣΩ ΠΑΤΣΟΥ
M.Sc. Ψυχολόγος – Αθλητικός Ψυχολόγος
Επιστημονική Συνεργάτιδα Εθνικής Ομάδας Στίβου
Τηλ.: 6982.89.28.32
www.idealpsychology.gr

References:

Chase, M. A., Lirgg, C. D., & Feltz, D. F. (1997). Do coaches’ efficacy expectations for their teams predict team performance? The Sport Psychologist, 11, 8-23.